Jeroen Portengen

Inmiddels was ik al bijna een jaar werkeloos. In het begin dacht ik alleen maar in kansen en mogelijkheden. Ik verlangde naar het ritme van de arbeid.

Naarmate het jaar vorderde veranderde er toch iets. Ik raakte langzaamaan gedemotiveerd. Al die afwijzingen. Al die gesprekken die op niets uitliepen. Ik vond het al bijna prima zo, als huisman thuis. Het huishouden liep op rolletjes. Mijn kookkunsten werden beter dan ooit. Alle tijd en aandacht voor mijn dochter. Iedere dag lange wandelingen met de hond door de natuur. De wereld zag er prachtig uit!
Op een gegeven moment, mijmerend over mijn eventuele toekomst, kwam ik tot de conclusie dat ik verder verwijderd was van mijn verlangen naar werk dan ooit. Dat kon natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Op die manier werd mijn afstand tot de arbeidsmarkt alleen maar groter.

Ergens in dit proces sprak ik op een bruiloft met de vriend van een nicht van mijn vriendin. Volgt u het nog? In ieder geval vertelde ik hem in een ongedwongen setting, onder het genot van een alcoholische versnapering, dat ik nog steeds geen werk had. Hij vroeg me wat ik voor werk ik zocht. Ik vertelde wat ik wel en niet wilde en hoe graag. Hij vertelde mij dat hij wellicht wel iets voor mij kon betekenen. Er gingen enkele weken voorbij en ik dacht er eigenlijk verder niet meer aan.

Totdat ik enkele weken later de vriend nogmaals sprak en het balletje wat sneller ging rollen. Een week later kon ik op gesprek komen. Ik had een goed gevoel aan het gesprek overgehouden. Achteraf begreep ik pas dat het gesprek puur voor de vorm was en dat mijn aanstelling voor dat gesprek al zo goed als in kannen en kruiken was.

Toch was mijn moment niet het moment dat ik daar de deur uitliep in de wetenschap dat ik die maandag daarop zou kunnen beginnen. Ook was het niet mijn eerste werkdag of week. Die eerste week kon ik thuis namelijk geen pap meer zeggen, ik was het even niet meer gewend om fulltime te werken. In het begin van de 2e week begon ik het me te beseffen. Ik werk weer en dat begon ook voor me te werken. Ik was gewend en kreeg energie van het ritme van de arbeid. Het zal zo ongeveer de 2e dag van de 2e week zijn geweest dat voor mij het moment van 2013 was. Ik heb werk en ik doe weer mee!

Ik ben Jeroen Portengen (ook bekend als (@)JeroeP). Ik ben 39 +, woon samen met Myra en heb 1 dochtert van bijna 5, Jonna. Sinds kort werk ik dus bij Yarden, als agent YCC.
Ik hou van mooie dingen zoals, (zwarte) muziek, design, goed voetbal, fotografie en nog veel mee