John Knappers

Heerlijk weer, om hardop te mogen overdenken wat #mijnmoment van 2013 is geworden. De afgelopen jaren staken er mooie momenten dusdanig met kop en schouders boven uit, dat het niet moeilijk was om te schrijven. En ik schrijf graag over mooie dingen.

Dit jaar was een mooi jaar. Ondanks dat we op 30 april plotseling afscheid moesten nemen van onze Sjaan. Een stoere trouwe boxer van 7,5 jaar. Na enkele dagen vreemde klachten, bleek bij de scans in het dierenziekenhuis in Gent, dat Sjaan een tumor had in de nek, die niet operabel was. Ter plekke hebben we uit liefde de juiste beslissing genomen. Omdat deze hond eigenlijk altijd om me heen was (ik werk vanuit huis) ontdekte ik wat voor een impact dit verlies had. Ik was mijn wandelmaatje kwijt en daarmee feitelijk de allerbeste psycholoog die ik ooit heb gekend.

Wandelen heb ik nodig om mijn drukke hoofd wat te ordenen, dus zien mensen mij nu regelmatig de “onzichtbare hond” uitlaten. Het was een leermoment om te mogen ontdekken dat deze gebeurtenis niet mijn stemming hoefde te beïnvloeden op langere termijn.

De mensen die mij kennen, weten dat ik al jaren openlijk schrijf over het leven met een bipolaire stoornis en de acceptatie van deze ziekte, en vooral van jezelf. Mijn blog Knappers.nl zorgde eerder al voor contacten met het Fonds Psychische Gezondheid, en in september heb ik besloten om mijzelf in te gaan zetten voor dit fonds als ambassadeur.

Samen met een heleboel anderen is het onze missie om mensen die psychisch kwetsbaarder zijn dan anderen te helpen. Tevens pakken we stigma’s aan waar nodig, en proberen we normaal te doen over mensen die misschien, soms, wat unieker zijn dan de gemiddelde Nederlander.

Mijn naam is John Knappers. Ik blog al jaren op Knappers. Doe sales en marketing bij Events.nl. Het verhaal over mijn ambassadeur zijn voor het Fonds Psychische Gezondheid lees je op psychischegezondheid.nl/action/activiteiten/300/john_knappers.html

4 gedachten over “John Knappers”

  1. Avatar foto
    Christiaan Krijger

    Ik zat daarstraks naar een van de vele jaaroverzichten te kijken op tv. 30 april kregen we een koning….. eeh, nee….30 april hebben we afscheid moeten nemen van Sjaan. Die gebeurtenis heeft bij mij meer impact gehad dan welke gebeurtenis dan ook afgelopen jaar. 2013 was voor mij het jaar van Sjaan. 30 april nooit meer de 30 april zijn die het altijd is geweest.
    Bedankt Sjaan….

  2. Mijn mooiste moment blijft dichtbij mij.
    Mijn verdrietigste was mijn lieve Quincy, na zes weken uitgehongerd gestorven gevonden, door anderen.
    Ook opnieuw een leer moment, maar waarvoor en waarom?
    Er zijn dingen zoals verdriet om iets wat leefde te verliezen, wat toch niet te leren is.
    En een plekje geven…..
    er zijn geen plekjes voor, behalve daar waar haar grafje is….

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven