John Knappers

Een moment van SCHAAMTE

“Mijn Moment” van 2016 was een moment van schaamte. Afgelopen zomer had ik op een avond wat in de tuin staan rommelen. Het begon wat te schemeren en net toen ik mijn groencontainer terug achterom wilde rijden, werd ik voor ons huis aangesproken door een jonge vrouw. Ietwat in de war en duidelijk in paniek. Een jaar of 35, broodmager en met wat dunne zomerkleding waar je toch liever niet mee buiten zou willen slapen. Ze rommelde wat in haar handtasje, het enige wat ze bij had. Ze vroeg of ik haar 10 euro wilde lenen voor een taxi. Omdat ze duidelijk in paniek was, vroeg ik haar wat er aan de hand was. Een op dat moment onsamenhangend verhaal volgde. Laten we haar, om haar privacy te waarborgen, hier Anja noemen. Warrige woorden, ze was op de vlucht voor een man, en wilde een taxi nemen om ergens anders te kunnen overnachten. Ik bood haar aan mogelijk te willen brengen, heb haar binnen gevraagd en mijn vrouw zetten een kop thee. Tijdens dat kopje thee volgde een stuk van een triest levensverhaal, waarin de laatste jaren vooral zwaar drugsgebruik de hoofdrol speelde. Iets gaf mij het idee dat dit wel eens een dieptepunt kon zijn, waarop Anja mogelijk wilde beslissen om de strijd met zichzelf aan te gaan. Het tij van haar leven te keren. Dus, we belden de crisisdienst van het Bravis ziekenhuis in Roosendaal en zaten even later met een zeer welwillende dienstdoende huisarts te praten. De man pleegde waar we bij zaten, een aantal telefoontjes. Hij sprak met mensen van de crisisdienst van de GGZ. Die hadden geen slaapplaats voor haar. De Zuidwester, een opvanghuis voor daklozen: daar was zij niet gewenst. Bij andere instellingen voor verslavingszorg waren alleen voicemails bereikbaar. Gaandeweg alle pogingen van de arts om een slaapplaats en opvang te bieden, werd Anja moedelozer. Het liefste wilde ze gewoon terug de straat op om de volgende ochtend bij de instantie waar zij normaal haar Methadon ging halen, aan te kloppen. De arts moest ons teleurstellen en toen we vertrokken bij het Bravis ziekenhuis wilde Anja het liefst worden afgezet in het centrum van Roosendaal, dicht bij Novadic Kentron, waar ze dan kon wachten voor de deur.

Met een tientje voor een ontbijt en mijn vest, omdat het toch fris was zo diep in de nacht, heb ik haar uit laten stappen. Ik voelde me zwaar ellendig. Misschien was dit namelijk wel HET MOMENT geweest waarop Anja hulp had aan kunnen pakken. Maar helaas, er was geen instantie te vinden. In ons land, waar de zorg toch zo goed geregeld is volgens velen. Het enige wat overbleef voor haar was “de straat” en voor mij het troostende gevoel, dat we toch iets hebben geprobeerd. Verder schaamde ik mij diep. Voor ons zorgstelsel.

Idealosoof op Knappers.nl. Zakendoener bij Events.nl. Ambassadeur voor MindBlue.nl.