Mijn moment 2012 – Daar sta je dan met je principes.
Henk-Jan je vraag om een bijdrage te leveren aan ‘mijn moment’ heeft me flink aan het denken gezet, persoonlijk kijk ik liever vooruit dan achterom, gewoon omdat ik verlang naar wat nog gaat komen. Maar jouw vraag dwong me om nog eens rustig naar het achterliggende jaar te kijken. Er komt direct één pijnlijke herinnering boven. Pijnlijk omdat ik voel dat ik één van mijn principes heb laten varen. Net als vele anderen was ik in mijn jeugd erg principieel, en zoveel jaren later heb ik, net als vele anderen, afscheid genomen van een flink aantal van deze principes, gewoon omdat dat zo uitkwam vrees ik. Maar ergens diep van binnen blijven de ‘echte’ principes fier overeind! – Dacht ik –
Je moet weten dat wij (Richard en John van Rooijen) films maken. Persoonlijke portretten van ondernemers en ondernemingen. Films die bevlogenheid en passie laten zien.
Een van de vele films van afgelopen jaar maakten we voor een stichting voor openbaar onderwijs. We hadden een aantal mooie gesprekken met een groep gedreven school directeuren. We waren onder de indruk en deze gesprekken vormden de basis voor een prachtig script en storyboard. Irma onze voice-over sprak de tekst in en hierna gingen we aan de slag. In de film spettert de visie over openbaar onderwijs je tegemoet en onze prachtige beelden ondersteunden dit. Enige tijd later presenteerden we vol trots het eindresultaat aan de directeuren.
Veel openbare scholen hebben te maken met het vooroordeel dat het ‘zwarte scholen’ zijn, zo ook hier. Dit vooroordeel maakt dat veel potentiële ouders al afhaken voordat ze de school bezocht hebben, onze film zou hier verandering in kunnen brengen.
Tijdens de viewing van de film kwam de schok.
De school directeuren zagen een beeld dat in hun ogen niet met de werkelijkheid overeen kwam, om het cru te zeggen, er kwamen meer donkere kindjes in de film voor dan dat er werkelijk op de scholen rondlopen. Met andere woorden; het vooroordeel dat veel ouders hebben kan worden bevestigd als je de film ziet. En toen kwam het verzoek (met plausibele redenen omkleed); kunnen jullie de film hermonteren zodat er meer westerse kindjes in beeld komen?
Ik schrok vooral van wat deze vraag teweegbracht. Mijn maag draaide om. Natuurlijk snap ik het verzoek, maar ik kan toch niet…..
Ik heb er in alle rust met Richard over gesproken en dan blijkt dat een nachtje slapen en een goed gesprek helpt.
We hebben de film aangepast naar volle tevredenheid van de opdrachtgever.
Terugkijkend voel ik schaamte, ik heb een belangrijk principe laten vallen.
Dit maakt dit tot mijn moment van 2012!
John van Rooijen – BroerZ (www.broerz.nl)
Wat een mooi leermoment John. Je weet nu zeker dat je dit niet nog een keer laat gebeuren.
@Karly
Dat is het zeker, ben er nog steeds niet uit of ik er goed aan gedaan heb. Verstandelijk en zakelijk wel, maar het knaagt nog…
Wat een ervaring! Zo blijkt dat je pas weet hoe je reageert als je het zel f meemaakt. Vaak weten mensen te vertellen wist ze doenmaar jou moment is bijzonder
Een mooi cadeautje! Maar: om welk principe gaat het nu precies?
@Joost
Iedereen is gelijk! (beetje zwartwit gesteld)
Tijdens het monteren van de film heb ik vooral blije spelende kinderen gezien.
Ik heb twee schoolgaande kinderen en merk dat ik hen nog nooit heb gehoord over kinderen met een ‘ander kleurtje’.
Vond het naar om shot voor shot te kijken of er niet teveel donkere kids in voor kwamen.
Ah, da’s helder. Maar dat zal toch ook gelden voor de schooldirecteuren?
Perceptie is alles, he? Jullie film lijkt me een tactische zet in de strategie om voort te blijven bestaan: ouders binnen halen, dus. Nothing personal, lijkt me.
Wel mooi je moment: waarden maken je echt.
Een mooi 2013!
Ik ben het met de laatste spreker eens John! Wie zal het beter voor hebben met de kinderen van deze school dan de ( volgens jou zelf bevlogen ) directeuren?
Het siert je dat je geschokt bent om de zwarte kindjes uit jullie film te halen. Maar deze mannen ( en vrouwen ) hebben iedere dag met deze situatie te maken en hebben misschien al honderd keer hun verontwaardiging weg moeten slikken.
Zo zie je maar, niets is ooit zwart/wit zelfs als het zo lijkt !