Jöran Maaswinkel

De sprong in het ‘diepe’

Ik heb erg lang moeten nadenken wat ik de moeite vond om de delen als mijnmoment van 2012. Ik heb genoeg dingen meegemaakt dit jaar waar ik blij van werd, waar ik teleurgesteld van werd, wat me frustreerde of waar ik juist van geleerd heb. Uiteindelijk kwam ik er achter dat mijn moment eigenlijk het moment is van mijn kinderen, onze kinderen. En om het moment van 2012 in het juiste perspectief te zetten wil ik jullie eerst terugnemen naar het voorjaar van 1997.

Midden in de nacht stond een hele OK vol met dokters, verpleegkundige en apparatuur om drie nieuwe mensjes op de wereld te brengen. De dag dat onze kinderen gehaald zouden worden stond al weken vast en toch moest het hele team van zo’n 15 mensen 12 uur eerder op komen draven om even na 1 uur ’s nachts in drie minuten tijd drie meisjes op de wereld te helpen. Vanaf dat moment krijgt je leven een heel andere missie, dat is bij alle nieuwe ouders zo, alleen bij ons komt alles met een factor 3. Mocht dit overkomen als een klaagzang? Zo is zeker niet bedoeld het is alleen om aan te geven hoe het je wereld op z’n kop zet, maal drie.

Tijdens de basisschool periode kregen we van een intern begeleider die een studie had gedaan naar meerlingen voor het eerst advies waar we echt wat aan hadden. De meeste meerlingen hebben een onzichtbaar draadje waarmee ze aan elkaar verbonden zijn (symbiose) Dit ontstaat al in de baarmoeder en dit zorgt er onder andere voor dat ze van elkaar dingen weten die wij als buitenstaanders niet snel zullen weten. Ze kunnen ruzie maken en zonder dat het zichtbaar is, weer goed maken en doorgaan alsof er niets gebeurt is. We kregen als advies, laat ze zelf dat draadje doorsnijden. Gaan jullie het als ouders proberen door te snijden voor ze, dan zal hun band alleen maar sterker worden.

In het laatste basisschooljaar kwam het advies voor een middelbare school en één dochter kreeg een ander schooladvies dan de andere twee. Afgezien van de praktische problemen, was aan alles te merken dat de meiden er nog niet klaar voor waren om los van elkaar verder te moeten. We besloten om ze alle drie naar dezelfde school te laten gaan maar wel in een andere klas.

Inmiddels zijn we een aantal jaren verder en dit jaar stonden we voor een nieuwe beproeving. Ze moest alle drie een stageplaats zoeken waar ze twee dagen in de week in de praktijk moesten laten zien wat ze kunnen. Alle ‘helpers’ waren weg en de sprong in het diepe moest alleen genomen worden.

En voor het eerst in zo’n 15 jaar gingen onze meiden ieder een eigen richting uit. Misschien klinkt dit voor een buitenstaander als weinig bijzonder? Maar voor ons als ouders van drie meiden die toevallig op dezelfde dag jarig zijn was dit wel het moment van 2012.

De sprong in het diepe

5 gedachten over “Jöran Maaswinkel”

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven