Jöran Maaswinkel

De afgelopen 2 jaar heb ik in een soort van overlevingsmodus geleefd waarbij ik flink wat klappen te verwerken kreeg. Maar goed, eind 2014 had ik weer een baan, weliswaar onder mijn niveau, maar met leuke collega’s zodat ik weer aan het “normale” leven kon beginnen. Mijn dochters woonde opeens aan de andere kant van het land en het huis waar wel jarenlang woonden stond in de verkoop.

In januari zat ik 3 dagen Las Vegas tijdens de CES op uitnodiging van Samsung waar ik een award in ontvangst mocht nemen, het was een waardering voor mijn foto werk. Na Las Vegas deden mijn vriendin en ik 7 dagen New York, een cadeau van mijn moeder om de zware tijd te vergeten en samen een nieuw leven te beginnen.

De zoektocht naar een nieuwe woning was eerst stap. Mijn vriendin had wel een woning maar dat was eigenlijk te klein. Er moest iets groters komen, maar de huizenmarkt was te overspannen en we hadden een behoorlijke tijdsdruk omdat 1 van mijn dochters bij ons zou komen wonen. Het bleek geen goede basis om een huis te vinden.

In de zomer moesten we de huis-plannen weer bijstellen. Het bedrijf waar ik een jaarcontract had, stond op het randje van een faillissement. Ik moest weer op zoek naar een andere baan. Op de dag dat ik mijn contract tekende bij mijn nieuwe (en huidige) werkgever kregen we te horen dat als voor het einde van de maand geen overnamekandidaat was gevonden, dat verdere activiteiten niet meer gegarandeerd konden worden. Twee weken voor het einde van mijn jaarcontract ging het bedrijf failliet.

Mijn nieuwe baan was en is nog steeds een enorme uitdaging, van 20 jaar aan de creatie kant te hebben gewerkt, ging ik naar sales kant. Op 1 november ging ik van start, maar had in september al 4 dagen in Londen gezeten voor een cursus. Door alle privé- en werk sores waren mijn activiteiten op social media en blogs op de achtergrond geraakt. Toch ben ik voor Dutchcowboys een aantal dagen op de IFA in Berlijn geweest. Het was weer even de goede oude tijd.

Ondanks deze leuke momenten waren er ook heel vaak droevige momenten, na de scheiding in 2014 leek het erop dat mijn kinderen letterlijk en figuurlijk ver weg van me zouden zijn. Het emotioneerde me, dat juist mijn kinderen hadden besloten mij weer in hun leven te hebben. Voor mij de bevestiging dat ze me konden vertrouwen en dat ze altijd op me konden rekenen. Samen met mijn nieuwe vriendin hebben we veel met ze gepraat en ze gesteund bij moeilijke momenten. We hebben ze volwassener zien worden en zijn reuzetrots hoe ze zich door moeilijke situaties hebben weten te manoeuvreren. En dat geeft goede hoop voor de toekomst.

Ik ben werkzaam als sales- en support medewerker bij Socrates Digital Video in Amsterdam. Daarnaast fotografeer ik graag en doe af en toe nog wat video projecten voor DutchCowboys en MobileCowboys. Op http//dailym.net laat ik zo nu en dan ook wat van me horen.