Joris Leermakers

Op zaterdag 9 juli 2016 was het zover. Vier maanden daarvoor had ik voor Benthe en mij kaartjes gekocht voor het EK atletiek in Amsterdam. Benthe, 8 jaar jong, doet sinds 2,5 jaar aan atletiek, en ook bij mij is sindsdien het atletiek virus ingeslagen. Zij als atleet, ik als jeugdtrainer. Het EK zo dichtbij, daar moesten we natuurlijk bij zijn.

’s Ochtend eerst zelf getraind en training gegeven in Oisterwijk. ’s Middags samen met de auto richting Amsterdam. Benthe zat al dagen in spanning voor deze dag. We hadden het geluk dat we een middag- én avondprogramma konden meemaken. Amsterdam stond een hele week in het teken van het EK. Natuurlijk in en rond het prachtige Olympisch Stadion. Maar ook op het Museumplein, waar de voorrondes waren van de werp-onderdelen.

Het parkeren was goed geregeld. Je kon de auto bij de RAI parkeren, waarna pendelbussen zorgden dat we binnen een paar minuten recht voor de deur bij het Olympisch Stadion stonden. Gedurende de busrit steeg de spanning bij Benthe steeds meer. Zo vaak was ze nog niet in ‘de grote stad’ Amsterdam geweest. Ze keek haar ogen uit, en in de bus zaten mensen uit allerlei landen die naar het EK kwamen.

Aangekomen bij het stadion hebben we een rondje over het EK ‘dorp’ gelopen, en zijn we onze zitplaatsen op de tribune gaan zoeken. We hadden vanaf onze plaats goed zicht op de hoogspring matten, het favoriete atletiekonderdeel van Benthe. Gedurende de middag waren er constant 1 of 2 onderdelen tegelijk bezig in het stadion. We verveelden ons dus geen moment. Af en toe wilde Benthe, een echte wiebelkont, een rondje gaan lopen.

Rond 16u waren de middagsessies afgelopen, en hadden we ongeveer drie uur te overbruggen totdat de avondsessies zouden beginnen. Het leek me een leuk idee om ergens in Oud-Zuid wat te gaan eten. Dan kon ze iets zien van de stad. Het gebied was me nog wel wat bekend, van de tijd dat ik bij Ilse Media op de Rijnsburgstraat werkte.

We liepen richting de Schinkelbuurt om een eettentje te zoeken. Maar Benthe werd tijdens het lopen steeds stiller en stiller. Dit was voor haar toch echt té spannend aan het worden. De hele dag bij het EK was al spannend genoeg, daar hoefde niet nog een rondje door een deel van Amsterdam bij. De tranen van spanning kwamen tevoorschijn. Snel maar terug richting het stadion, om daar een frietje te eten. Dit was voor haar op die dag toch de meest vertrouwde omgeving.

Om 19u begon de avondsessie, met weer een erg leuke sfeer in het stadion. Het publiek reageerde enthousiast op elke atleet, en het stadion werd steeds mooier bij de ondergaande zon. Rond tien uur was het programma afgelopen, en konden we bijna naar huis. Maar niet voordat we naar het Medal Plaza waren geweest. Dafne Schippers had op vrijdag namelijk een gouden medaille behaald op de 100m, en die zou ze deze avond in ontvangst mogen nemen. We waren op tijd richting de plaza gelopen, zodat we vooraan konden staan. Benthe in mijn nek om alles goed te kunnen zien. Op 5cm na had ze een high-five van Dafne gemist, maar dat mocht de pret niet drukken.

Daarna snel in de rij voor de bus richting de RAI. Voordat we bij Breukelen reden op de A2 lag Benthe al te slapen op de achterbank van de auto. Deze dag zal ze niet snel meer vergeten… En daardoor ook Mijn Moment van dit jaar.

Ik ben Joris Leermakers (@JorisL). Man van Aukje (@aukje) en vader van drie kinderen. Twee mooie dochters; Sterre (2005) en Benthe (2008). En een mooie zoon; Mees (2012). We wonen in het Brabantse Oisterwijk. Onze boterham verdien ik als ondernemende freelance webdeveloper.