Momentum van innerlijke rust
Daar sta ik dan op het podium in New York, voor het eerst een lezing te geven vanuit mijn gedachtengoed. Het is oktober 2013 en ik sta mijn leegte-analyse te geven aan de welgestelden van NYC, wereldleiders en uitzonderlijk intellectuelen. Mijn visie over het huidige gemis, een organische maatschappij vanuit uniciteit met kinderen als changemakers. Een verhelderend wereldbeeld aangaande ethiek en het belang van innerlijke koers en krachtzetting.
In een short break kijk ik naar een hoop lieve sms-jes en sta stil bij een spontane foto van mijn kinderen, lachend bij elkaar op schoot gesprongen voor het moment, gekke bekken trekkend. En daar was een moment van bewustwording. Het valt me binnen hoe moeilijk deze weg voor mij is geweest, het structureel kiezen om mezelf te zijn. In mijn talenten te gaan en te blijven staan. Als spiritueel counselor van grote en de kleinere internationale vraagstukken is dit echt niet altijd de gemakkelijkste levensweg geweest. Nog steeds niet eigenlijk. Het kiezen voor mijn uniciteit is tegelijkertijd het element wat mij soms zo kan vervreemden. Zonder de combinatie met vrienden en familie op mijn thuisfront had ik binnen dit pionierspad nooit zo kunnen groeien. Wellicht hier niet eens gestaan! De dans des levens, stappen zetten op onbewandelde sneeuw. De interactie van geven en ontvangen, het EN/EN. Puur te worden in mijn talenten. Elk vraagstuk en haar dynamiek weer uniek aan te mogen vliegen vanuit de diepte en inhoud naar de leegte-analyse. Op mijn reis naar New York zat ik wat te bladeren in mijn agenda en zag al dat ik in 3 jaar tijd 142 keer voor diverse adviesraden heb gesproken om in elk van de voorgelegde maatschappelijke vraagstukken de kracht, uniciteit , afleiders en behoefte te ventileren. Het waarnemen vanuit point zero is de ordening zien van wat er is, wat er ‘toevalt’ en wat nog een gemis is. De organische ordening der elementen, de essentie. Ondertussen hoor ik prettig geroezemoes en mijn eigen zorgvuldig gecomponeerde muziek op de achtergrond welke mij aangeeft dat het tijd is om mijn programma verder af te ronden. Ik neem een moment en kom tot een diepe innerlijke rust, heel even houd ik mijn ogen gesloten om het moment te ervaren. Ik adem rustig voordat ik het podium weer betreed.
Ik zie aan de uitdrukkingen op de gezichten van mijn publiek hoezeer ik ze heb mogen bereiken met mijn fratsen, scherpe vragen, mijn muziekcomposities, het zorgvuldig verkozen beeldmateriaal, mijn enthousiasme waarmee ik mijn ervaringen vertel en mijn vragende blik wanneer iemand weer zo’n prachtige vraag stelt die over de essentie gaat. Het kind in me is wakker gekust door deze uitdaging aan te gaan.
En daar, in dat moment, besef ik hoeveel gemis er is, hoe snel we als mensheid worden afgeleid om te doen wat anderen willen dat we doen, zonder de mogelijkheid te nemen een eigen koersmeter aan te zetten en aan te houden. Zonder dat nou juist met elkaar te delen. Ik ben stil en kijk naar de brede stralende lach op hun gezichten, ze klappen luid, met lichtjes in hun ogen. Het kind in hen is aangeraakt. Al is het maar voor dit moment.
Nieuwsgierig waardoor ik ben geïnspireerd, mijn achtergrond of mijn professie?
Mooi.
Mooike!! Je doet het toch maar wel eventjes allemaal. Stoer.
Prachtig verhaal Joyce. Geloven in eigen kracht en die vertalen naar daden. Keep up the good work! 😉
Mooi werk doe je.
Touching wounded souls to be re-connected to the inner child we ‘ve been before we ‘ve got wounded… Prachtig Joyce, met dank voor het delen! Graag tot weerziens in 2014!!! Lieve groet, Karin
Hey lieve Joyce,
Dank voor het delen. En zoveel meer
Bijzonder dat je de bewoners van deze planeet weer laat herinneren
dat ze mogen vertrouwen
Je opent hiermee een deur naar het kwetsbaar
“durven” opstellen!
Je neemt hiermee zelf de ruimte voor het feit dat jouw vorm ook voortdurend verandert.
En dat ik daar dan deelgenoot van “mag” zijn…
Wat een kado!
Mooi Joyce, mooi!
Heel mooi om deze inkijk naar je groeipad zo verwoord te zien, bedankt. Wat zich als onzekerheid voor kan doen is het vastberadene om niet te blijven bij de zekerheid die je op dit moment al hebt maar om altijd weer een aantal stappen vooruit te reiken naar eindpunten die nu nog niet duidelijk zijn en straks slechts weer een tussenstation bleken.
Zie wat je bereikt hebt door je eigen weg te bewandelen. Heel knap! Hou vol en blijf verbazen. Succes!
Dank allemaal! Voor jullie lieve warme comments.