“Onze Duitse collega had een droom in haar leven en dat is om één keer een klompendans in Volendam doen.” Haha…en bedankt…baas Hugo wist het weer eens met een dikke knipoog te brengen. Het was 12 december, de dag van het kerstdiner, ons bedrijfsuitje naar Volendam. Wij waren helemaal vanuit Goor naar Noord-Holland gereisd. Uiteraard met de discobus inclusief Nederlandstalige karaoke, kletsen, “pimpel’n” , de tijd vloog.
Onderweg naar de fotowinkel in de haven van Volendam vielen mij in het schemerdonker de mooie kerstbomen. Alle lantaarnpalen waren er nu mee versierd. Geboren en getogen in het Sauerland had ik het plaatje van mijn groene lievelingsboom niet eerder gekoppeld aan een haven of de geur van de zee. Het stond heel sfeervol. En nog iets was nieuw en tegelijkertijd vertrouwd voor mij.
Henk vertelde dat zijn zoon elke vrijdagmiddag bij oma rode kool met vis gaat eten. Ook de rode kool van mijn oma is smullen. Als kind uit de bergen ben ik gewend dat wij haar rode kool met aardappelen en een plak casselerrib eten. Nu ben ik benieuwd naar de smaakcombinatie met vis.
In de fotowinkel werden wij even later in Volendammer klederdracht gestoken. Het was een gigantische verkleedpartij. Eentje met veel kabaal van “jij kunt ook alles dragen” tot “ik ken je bijna niet weer”. Eentje met selfies die je vooral niet als nieuwe profielfoto op social media gaat zetten. Wat hebben wij samen tranen gelachen. En wat was het leuk om te zien dat ook mijn nuchtere Twentse collega’s zich in deze setting volop toerist voelden. Het wij-gevoel zat er goed in.
Binnen een kwartier sprongen we 100 jaar terug in de tijd. Wij leerden niet alleen hoe het leven in Noord-Holland rond de watersnoodramp van 1916 was. De essentie was dat mensen hun eigen tradities en gewoontes koesteren. Daar zit juist hun kracht in. Of het over een streek, provincie of nationaliteit gaat maakt niet uit.
Toen wij die avond met ruim 20 collega’s aan een lange tafel zaten te dineren nam baas Mark het woord. Het werd een speech over de medewerkers en de nieuwe collega’s. Zo veel verschillende mensen, samen aan die lange tafel, samen ervoor gegaan, samen iets bereikt. Dat was mijn moment, de kracht van diversiteit.
Want wat is dat toch met die kleine (cultuur)verschillen?! Sinds ik in 2005 in Nederland ben komen wonen en werken blijven ze mij opvallen. Ik laat mij graag verrassen, soms overrompelen en inspireren.
Maar iets wat je niet kent kan soms best eng, gek of raar zijn. Er zijn momenten waarop duidelijk blijkt dat ik anders ben. En misschien ben ik het op dat moment zelfs graag ook. Maar volgens mij kent iedereen dit gevoel? Juist dit maakt het leven elke keer weer spannend. Iedereen is anders, en dat is goed zo. Ik blijf er nieuwsgierig naar, net als naar rode kool met paling ?
Karin Melcher | gewoon: mens op deze aarde | passie: vertaler NL-Duits, tekstschrijver | favoriet: online marketing en content, websites, social media | basis: HBO bedrijfskunde | fascinatie: cultuurverschillen tussen Duitsers en Nederlanders | toekomst: over 15 jaar weer terug naar mijn geboortestreek, de bergen middenin het mooie Sauerland
