Karin Melcher

Met haar tot op de enkels afgezakte jeans stond zij – witblond stekeltjeshaar, zwaar montuur boven de felrode lippenstift – lekker kletsend in de kledingzaak voor de grote spiegel. Zij paste niet in hokjes.

“Mij zal het niet meer overkomen.” De verkoopster knikte betrokken. Ze kende de ouders van deze oer-Hollandse 50+ dame die bezig was met het vinden van een kleurrijke outfit voor het 60-jarige huwelijk van haar ouders.

“Ik denk niet dat ik nog iemand tegenkom. Ik ben al 8 jaar alleen.” Haar rooklach werd vergezeld door solarium rimpeltjes rond de ogen. Jammer, dacht ik. Waar verstopt zich die ene Bourgondiër, die zijn glaasjes rode wijn en de laatste sigaret met deze pittige tante wil delen? MijnMoment.

Na onze scheiding 2016 vroeg ik mij soms af of ik alleen zou blijven. In de kledingzaak zag ik het voor mij. Zat er dik in. Werk, 3 jonge kinderen, de waan van alle dag, 24/7 moedergans… 10 jaar vliegen voorbij. De kinderen slaan hun vleugels uit en zeggen “Ach mam, je had best een vriend mogen zoeken. Waarom heb je dat niet gedaan?” Welkom meer-dan-Lege-Nest-Syndroom.

Dus stapte ik dapper de Tinder-wereld in, apart terrein. Wel praktisch, parttime op zoek. Na 3 weken bleef ik in april hangen. Mijn 2. date, keywords: digitale wereld, zelfde humor, muziek. Tijdens onze eerste muntthee en Ice Tea zonder ijs werd de match duidelijk. Single mom meets English man. De ontdekkingstocht, nieuw, spannend, wennen, leuk, eerst stiekem.

Tot de ochtend dat ik de kinderen van ons vertelde. Ze wilden hem graag ontmoeten, alles weten. Zo vroeg mijn 9jarige dame terloops, vanuit de achterbank in de auto, hoe wij elkaar hebben leren kennen. Online daten, wat zouden mijn kleine 3.0-super-swipers daarvan vinden?

Zoals ik eerlijk ben over de dood – hallo Papa, grüß die Engel – verdiende ook dit een levensecht antwoord. “Je kent toch apps, zoals WhatsApp of spelletjes? Er is een app voor volwassenen om iemand te leren kennen. Je plaatst foto’s van jezelf, schrijft wat jij graag doet. En wat voor vriend of vriendin je zoekt. Je kunt elkaars foto liken, dat is een match. Je gaat chatten of afspreken om iets leuks te doen. Zo hebben wij elkaar leren kennen. ”

“Oh, dacht ik al.” zegt oudste dochter. De logica van mij uitleg overtuigde. Vinkje achter de vraag. Check, zo simpel is het.

Eind november. Terwijl ik dit verhaal aan zijn houten eettafel zit te typen stuiteren er 5 bonus broers en zussen gezellig rond. Zelfde leeftijd, ook digitaal een eenheid, een gesloten groep met Clash Royale. Wij waren terughoudend. Hun namen het voortouw. Het moest sneller, logeren, ervaren wat ze aan elkaar hebben. Klein geluk, zo mooi om te zien, kippenvel.

Hoe zal het met haar zijn, rookt ze alle sigaretjes nog alleen? Van de kinderen heb ik weer geleerd. Een pure kijk en oprechte interesse laten je onverwachts de meest speciale momenten ontdekken. Ik wens haar van harte die prins met aansteker en kurkentrekker. Samen zijn. Want je hebt maar even.

KarinMelcher MijnMoment2017 foto2 Lebkuchenherz

Karin Melcher | vooral: mens op deze aarde | passie: vertaler NL-Duits, tekstschrijver | favoriet: commerciële teksten, websites, social media | basis: HBO bedrijfskunde | fascinatie: cultuurverschillen tussen Duitsers en Nederlanders | toekomst: over 15 jaar weer terug naar mijn geboortestreek, de bergen middenin het mooie Sauerland | www.duitsbitte.nl | www.facebook.com/Duitsbitte | twitter.com/Duitsbitte

1 gedachte over “Karin Melcher”

  1. “Hun namen het voortouw. ”

    Dat kan toch niet voor een tekstschrijfster/vertaalster?
    Slip of the pen? Kan natuurlijk altijd.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven