Maandag 4 december. Het was alsof ik mijn eerste werkdag bij een nieuwe organisatie had. De afgelopen drie maanden was ik namelijk vrij geweest. Alle tevergeefse weken vakantie die ik op had kunnen nemen in het jaar en de tijd daarvoor, had ik niet opgenomen. Want: werk, werk, werk en wat genoot ik daar ook van. Als een baasje gedroeg ik me en had ik de bijbehorende verantwoordelijkheden plus natuurlijk heel wat extra op mij genomen. Maar ik verwarde opwindende agenda’s en met name werktrips soms met rust nemen; het feit dat ik er heus wel eventjes uit was geweest want dat was immers regelmatig in het buitenland. Ik zat er zo naast.
13 weken uitgeteld, daar bleek ik recht op te hebben en ze moesten opgenomen worden voor 2018. Een onvoldongen feit waar je geen nee tegen kan zeggen en dus plande ik mijn verlof. Abrupt.
Een dag voor mijn dertigste verjaardag.
En zo kwam het dat ik ineens van zomer naar winter ben gegaan in mijn systeem. De herfst heb ik overgeslagen. De transformatie van einde zomer en opstaan in het donker is aan mij voorbij gegaan. Ik hield eigenlijk een soort slaap. Van 7 september tot 1 december heb ik me kostelijk vermaakt, met niets doen. Een unicum. Ik had verwacht dat ik door zou draaien, maar eerlijk gezegd, was dat misschien gebeurd als ik weer die welverdiende vakantie had overgeslagen. Het paste niet in mijn beeld van carrière maken in september, maar heeft mij de verdieping gegeven die ik nodig had om mijn verdere ambities uit te stippelen in december. Zo snel kan het dus gaan. Of langzaam, net hoe je drie maanden definieert.
Mijn ‘vakantie’ vloog voorbij.
Ik ben niet gaan reizen. Ik heb al mijn momenten thuis en rondom huis doorgebracht. Ik verdedigde mijzelf soms op vragen als, ‘vond je het niet saai?’. Nee. Het zijn de meest bewaardevolle momenten dat je op random tijdstippen kunt doen wat je het liefste doet op dat moment.
Dit moment van rust en jezelf afpellen tot de kern gun ik eigenlijk iedereen. De tijd om echt tot jezelf te komen is voor mij namelijk precies drie maanden geweest. Maar dat weet je pas wanneer je terugkomt;
‘’Je bent veranderd.’’
Mmmhm.
Druk, druk, druk zul je mij niet meer horen zeggen. Ik ben anders naar werk gaan kijken. Een levenswerk is prachtig, maar kan niet bestaan zonder je eigen leven daarnaast te behouden. Die twee samen zorgen voor mij. En dat ik ik ben en kan blijven. Relaxt.
Vanaf 2018 ga ik internationaal werken aan het mede ontwikkelen van een Europees platform voor kennisdeling in toerisme. Ik heb de kennis, bagage en ruimte die daarvoor nodig is – alvast geordend in mijn hoofd.
Op dit moment geniet ik weer van vakantie, vrije tijd. De foto met een strak gezicht en wallen die op mijn iPad staat van voor mijn vrije periode is tekenend. Dat niet meer.
‘’Je bent veranderd.’’
Je hebt gelijk.
Ik ben veranderd.
Ik ben meer ik nu.
Lobke Elbers is industry expert in reizen, toerisme en hospitality op het gebied van digitalisering en technologie. Als business developer koppelt zij verschillende markten, projecten en educatie aan elkaar. Een van haar grootste projecten voor aankomende jaren is het mede ontwikkelen van een digitale HUB voor the ‘Next Tourism Generation’.
Mooi! En wijs! Wens je veel balans in 2018! X