Marieke Hart

Tijdens mijn moment van 2016 trok ik een grens èn… belandde ik met dochterlief op dansles!

Mijn dochter Evi is 3 jaar oud. Op dinsdag, donderdag en woensdagochtend gaat ze naar een kinderdagverblijf. Omdat woensdag een rustige dag is, worden de groepen dan samengevoegd. Evi heeft moeite met wennen aan de woensdag-groep. Maandenlang vraagt ze ‘s ochtends “ga ik vandaag naar school?”. En vervolgens “ga ik naar mijn eigen groep?”. Als het antwoord nee is, volgen er steevast tranen. Met pijn in ons hart, brengen we haar toch. Hopend dat het snel beter gaat op de woensdaggroep.

Na twee maanden is dat eindelijk het geval en gaat ze ook op woensdag opgewekt naar school! Maar dan komt de woensdagochtend, die later mijn moment van 2016 zou worden.

Ik breng Evi naar de woensdag-groep. De juf daar zegt: “vandaag gaat Evi toch naar haar eigen groep”. Op die eigen groep zit een onbekende juf met drie babies. Evi huilen. Met een knagend gevoel laat ik haar achter. De week erna krijgen we dezelfde boodschap. We staan voor de deur van haar eigen groep met de vreemde juf. Evi zegt met een trillende lip en tranen in haar ogen “ik wil daar niet naar binnen”. We lopen terug naar de woensdaggroep: “kan Evi echt niet hier blijven, ze is net gewend?!”  De juf reageert: “ik weet dat ze het rot vindt en dat dit moeilijk voor haar is. Maar het gaat om de leidster/kind-ratio.”

Ik sta daar met een snikkende Evi aan mijn hand… Er borrelt iets in mij naar boven. Er wordt hier met mijn kind geschoven. Nu is het genoeg!

Samen lopen we terug naar huis. Nu komen ook mijn tranen. Van verdriet. Voor dat kleine meisje dat haar veiligheid kwijt is. En van boosheid. Op een kinderdagverblijf dat efficiënte groepen en inkomsten kennelijk belangrijker vindt dan het welzijn van de kinderen. Van mijn kind.

Vriendin Roos adviseert: “ga iets doen samen, wat ze echt leuk vindt”.  Ik denk direct: dansen! Ik google naar dansles peuters Utrecht. Na 3 pogingen vind ik Touché. We kunnen een half uur later terecht voor een proefles. We springen op de fiets. Bij Touché twijfel ik of dit handig was. Een nieuwe plek, nieuwe juf, nieuwe kindjes. En dat na alle hectiek van vanochtend. Maar juf Jennifer helpt Evi en mij om te wennen. Dan begint de dansles. Ik zie Evi een uur lang met de grootste grijns op haar gezicht door de ruimte draaien en zwieren. Ze geniet met volle teugen. Zonder mij in die grote danszaal. Stoer in haar eentje op die vreemde plek.

Sindsdien is woensdag haar favoriete dag van de week. Bijna elke ochtend vraagt ze: “is het woensdag? Mag ik vandaag naar dansles?!”.

Wat ben ik blij dat ik op dat moment geluisterd heb naar mijn (en haar!) grens.  Wat vind ik het spijtig dat in Nederland de leidster/kind-ratio belangrijker is dan de veilige opvang die mijn peuter nodig heeft. En… wat heb ik zin in Evi d’r dansles van komende woensdag!


Marieke Hart: Ik geloof in de kracht van delen. In  doen wat nodig is. Niet denken vanuit een vast aanbod, maar focussen op de bedoeling. Ik geloof niet in schaarste, maar in overvloed. Ik richtte Thuisafgehaald op en spreek over de deeleconomie. Ik ben gelukkig met Jan Thij, Kaatje en Evi

10 gedachten over “Marieke Hart”

  1. Wat prachtig zoals je kijkt, ziet en vervolgens ook echt je hart volgt!
    (Niet ter verdediging, maar als verheldering: er is wettelijk een maximum aan aantal kinderen per leidster, deels afhankelijk van de leeftijd van de kinderen. Daar moeten bureaus aan voldoen ook voor veiligheid van kind. Jammer is dat men hier niet de ruimte nam om te kijken of het niet anders voor de kinderen opgelost kon worden)

  2. Jaren in de kinderopvang gewerkt en om een van deze redenen gestopt. Nu ben ik (o.a) gastouder. Veiligheid, aandacht en liefde. Dat is het belangrijkst. Je hebt goed geluisterd naar je kind. Doen ook sommige ouders niet.

  3. Zo belangrijk om te kijken en luisteren naar je kind…ik herkende mijn dochter totaal niet in de omschrijving die de leidsters van haar gaven bij de eerste crèche. Na wikken en wegen geswitched en ze bloeide gelijk op. Nu gaat ze ook echt met plezier naar t schooltje. En Aapjeskooi op zaterdag ochtend in De Cereolfabriek is ook ontzettend leuk om te doen samen!

  4. Hai Marieke, wat een groot compliment om te lezen dat mijn dansles jullie hoogtepunt is! Zo fijn dat ik daar een onderdeel van mag zijn! Tot snel! Fijne jaarwisseling! Liefs Jennifer

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven