Maritza Fellinger

Vrijdag 12 december, mijn moment van 2014. Mijn zakelijk en persoonlijk leven kruizen elkaar. Vaak heb ik interessante discussies over hoeveel ik van mijn eigen persoonlijkheid meeneem in mijn werk. Ik ga een workshop paardencoaching volgen. Met de inzet van het paard worden bewuste en onbewuste patronen in beeld gebracht. Je experimenteert door interventies.

Je zou denken best zweverig, niets is minder waar. Na een uitleg over kuddegedrag bij paarden gaan we de manege in. Iedereen krijgt een sessie in de ring met het paard. Ik ben als derde aan de beurt.
Tijdens de sessies met mijn twee voorgangers zie ik al hele bijzondere dingen gebeuren. Als ik aan de beurt ben voel ik dat ik behoorlijk gespannen ben. Ik heb een rode draad “leren loslaten” door mijn leven lopen. Ik denk dat ik al veel beter kan loslaten, maar zodra ik de ring instap blijkt iets anders…

Ik sta een paar meter van het paard en krijg geen opdracht mee. Doe waar jij je goed bij voelt. Ik voel meteen de druk van iets moeten. Of niets moeten.. Het paard reageert het paard. Stiekem hoop ik dat zij naar mij komt, geen idee waarom (erkenning?). Ze loopt bij mij vandaan. Staat zelfs met haar rug naar mij toe. Loop ik er naartoe of wacht ik tot zij naar mij toe komt. Moet ik leiderschap tonen of vertrouwen hebben en is het niet zo dat wat je loslaat naar je toe komt? Ik twijfel en voel me een soort lullig in de ruimte staan. Ik spreek mijzelf toe dat er geen goed of fout is.

Ik vertel de paardencoach mijn dilemma. Ze vraagt mij waarom dit moeten. Ik kan het niet goed uitleggen. Dan moet ik met een stuk touw om mij heen draaien, een soort spelen met de ruimte. Als ik mij hierop concentreer valt de spanning weg. Meteen komt het paard naar mij toe en gaat rondjes om mij heen lopen. Zodra ik ga nadenken over wat het betekent en wat ik nu moet, loopt het paard weer bij mij vandaan en is de connectie weg. Het is zo bijzonder om te merken dat mijn gemoedstoestand direct invloed heeft op de reactie van het paard. Ik leer dat het paard mij ziet als alternatief voor haar kudde en intuïtief probeert uit te zoeken wat ze aan mij heeft. Ik voer voor mijzelf de druk op. Deze druk voelt het paard en zij neemt daar letterlijk afstand van. Na een tijdje mag ik de ring uitstappen. Ik ben opgelucht en maak een grapje. Meteen voel ik het paard naast mij, ze legt haar hoofd op mijn schouder en drukt haar neus tegen mijn gezicht. Zonder druk wil ze wel contact met mij..

Met woorden kan ik mijzelf iets voorhouden maar mijn energie zegt iets anders. Paarden laten zich niet voor de gek houden, een bijzondere ontmoeting.. Vandaag ging het over de connectie met het paard. Morgen zit er een ander persoon tegenover mij die zal reageren op mijn energie…


Maritza Fellinger (1968) is trainer en coach klantcommunicatie. Zij leert je daadkrachtig communiceren met empathie en woont samen met man, hond en kat op een woonark in Wilnis (www.maritzafellinger.nl).

6 gedachten over “Maritza Fellinger”

  1. Avatar foto
    Nathalie Bakker

    Ik was nog niet klaar, maar kreeg melding dat ik waarschijnlijk aan het spammen was. 😉

    Wat ik nog wou zeggen over die spiegels, is dat ik het ook dagelijks zie bij mijn hond. Ze heeft me enorm veel geleerd over mezelf, net zoals het paard jou heeft geholpen. 🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven