Al dagen speelt het door mijn gedachten. Wat was 2012 voor jaar?
En wat was dan mijn moment? De flarden flitsen voorbij en eigenlijk kan ik maar weinig echt pakken als hét moment.
Het ging snel, heel snel. Samenwerkingen met partners, nieuwe werkplekken, vriendschappen, liefde, herdenken.
Nu denk ik; misschien is het ook wel goed zo. Een “gap year” zonder teveel drama na enkele rijkelijk gevulde jaren.
2012 was weer de ski’s onder kunnen binden en grote liefde New York bezoeken. Vrienden en vriendschappen die ontwikkelden en sommigen werden afgesloten. Het was ook een jaar van acceptatie. Accepteren dat je niet alles zelf kan beïnvloeden en dat je niet altijd kunt vechten tegen vooringenomenheid.
Als ik dan toch momenten moet kiezen komt als eerste de lancering van Mobile First als event reeks naar boven. Succesvol met partners een “mobiel” event neerzetten voor adverteerders/merken. We zitten nu in de voorbereidingen van deel 3 en 4 voor begin 2013 en zie de toekomst met veel plezier tegemoet. geloven in je kracht en visie. Het overtuigen van partners, sprekers en bezoekers dat jouw blik op ontwikkelingen toekomst heeft. Het geeft stress en onzekerheid om te beginnen maar leidt tot een voldaan gevoel als je slaagt in je opzet.
Het tweede moment is tijdens mijn speech als getuige op de trouwerij van vriend Michiel en zijn Marije. Ik had de speech al dagen in mijn hoofd en kon hem vrij snel op papier zetten. Michiel is al 15+ jaar een vriend en de uitnodiging om als getuige aanwezig te zijn was een grote eer. Na een eerste aarzeling van de zenuwen luistert de groep en wordt het stil. Met een grap en enig cynisme deel ik de waarde van de vriendschap die we hebben opgebouwd met de groep. De aanzwellende grinnikjes, bulderende lach, afsluitende traan en innige omhelzing doen wederom beseffen wat de waarde van goede vriendschap is.
Als laatste denk ik terug aan het concert met mijn jeugdhelden van Pearl Jam. Door vriend Frank Meeuwsen (eeuwig dankbaar!) kon ik mij met kaartje en al bij hem voegen in de pit van de net geopende Ziggo dome. Tranen op mijn wangen bij dat ene nummer. De woeste ontlading bij het andere. Een emotionele rollercoaster die in 2 uur voorbij dendert en in zijn kielzog 20 jaar ervaringen meeneemt. In een woord fantastisch.