Mark Veldpape

Sinds deze zomer was ik werkzaam in een project bij de Nationale Politie.

En daar heb ik iets meegemaakt wat je in een normaal leven nooit zou willen meemaken. Namelijk een terroristische aanslag!

Maar eerst even kort de context.

Zoals iedereen weet, vindt het werk bij de politie 24×7 plaats. Agenten hebben daarbij op dit moment soms maar bijzonder weinig invloed op hun rooster. En dat is natuurlijk heel vervelend. Dit was de reden voor een project waarbij agenten de kans krijgen om zelf meer hun rooster samen te stellen. Ik had de taak om de 11-tal proeftuinen door heel Nederland, met daarin een 30-tal pilots, rondom zelfroostering te begeleiden. Heel interessant. En natuurlijk wil je je dan ook verdiepen in de context waarin de agenten hun werk moeten doen. Daarom was ik er ook als de kippen bij toen om vrijwilligers werd gevraagd bij een oefening van een bepaalde eenheid. Helemaal toen bleek dat het een heftige oefening ging worden. Het bleek namelijk een oefening van de speciale eenheid die de anti-terreur acties uitvoert. Dat moest ik meemaken.

Ik stapte letterlijk in een andere wereld. Ergens in het Westland was een kerstmarkt nagebouwd in een enorme kas waar normaal planten zouden staan. Volgens het script zouden nep-terroristen een aanslag komen plegen, daarbij zouden een paar omstanders worden neergeschoten en zou ook een terrorist om het leven komen, waarna de diverse politie eenheden de situatie weer moesten stabiliseren.

De agenten, van beginneling tot terreurspecialist, want ze waren helemaal echt en gingen ook echt alles doen wat de situatie normaal ook van hen zou vragen. Alle doden en terroristen werden gespeeld door acteurs. En ook wij vrijwilligers kregen een rol. We kregen een safety briefing waarin werd toegelicht wat je echt even moest weten. Daarbij werd ons meerdere keren op het hart gedrukt dat deze oefening voor de betrokken eenheden dus echt een hele serieuze zaak was.

Met dit in het achterhoofd werd ons gevraagd alles uit de kast te halen om zoveel mogelijk paniek te zaaien. Niks was te gek daarbij, maar twee dingen mochten we absoluut niet doen. We mochten niet zelf 112 bellen, hoe noodzakelijk het ook zou lijken. En … heel belangrijk, we mochten ook echt nóóit zeggen dat er ergens een bom lag!  Daarmee zou namelijk nog zwaarder geschut ingezet moeten worden en dat was niet de bedoeling van de oefening van vandaag. “Echt niet doen dus!”

Zonder te veel te verklappen over de precieze toedracht en soort interventie, kan ik dit zeggen; Dit was wel zo verschrikkelijk indrukwekkend!

Bam (!!) … en het was al over! Want op een gegeven moment kwamen de mensen van Speciale Interventies. De mensen die speciaal getraind zijn om terroristen uit te schakelen en binnen een paar minuten waren ze er al. En daarbij blijken ze de voorkeur te hebben om met een touw vanuit een helikopter te komen.

Ik was verkoper in een kerststalletje en ik mocht lekker bij de hand gaan doen en flink paniek zaaien, daar waar dat maar kon. Ik had er echt zin in en was van plan om eens flink uit te pakken. Lachen man!

Tot daadwerkelijk iemand van Speciale Interventies in vol ornaat voor me stond.

Ik durfde niet eens geluid te maken! Nul, echt helemaal niks! Jezus, wat is dit?

Nog voordat ik het door had zat ik -bevend als een rietje- op mijn knieën en met mijn handen op het hoofd, in een kring midden in de ruimte.

Koud gesteld. En ik was niet eens de terrorist!

Dus dat was wel even een momentje, zal ik maar zeggen.

Dus een tip, voor het geval je nog explosieve plannen hebt……..bezint, eer ge begint!

Mark Veldpape begeleidt complexe organisatieveranderingen en organisatietransities. Zoals  complexe personeels- en roostervraagstukken, zelfsturings- en leiderschapsissues.

questionmarks.nl en zinnigezaken.nl

2 gedachten over “Mark Veldpape”

  1. Wat een verhaal! En het geeft me ook een veilig gevoel dat deze mensen bestaan! Mocht je ze nog eens tegen komen tijdens je werk, wil je ze dan bedanken? Fijne jaarwissseling! -Ilse

  2. Dank voor je delen, treffend hoe we denken te zijn al weet je dat het niet echt is. En hoe we dan ineens stil staan. Dank voor je (h)eerlijk delen.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven