Mark Veldpape

Al jaren hebben we het erover, kunnen we geen pleegouders worden? Wat zou het toch mooi wezen.

En dit jaar is de kogel door de kerk. We gaan het doen! We schrijven 2015 en wij worden pleeggezin!

Vroeger was ik er zelf één; een pleegkind. Meer dan twee jaar heb ik in Lochem bij de familie Van der Maas gewoond. Enigszins met gemengde gevoelens kijk ik terug op die tijd. Het namelijk nooit leuk om ergens anders te wonen, maar als het dan toch nodig is, dan is het heel fijn dat je ergens terecht kunt.  Toch heb ik bij deze familie ook een groot deel van mijn huidige ontwikkeling opgedaan. Nog steeds heb ik goed contact met ze en Aart, de jongste zoon des huizes, is nog steeds een goede vriend van me. Toen ik op kamers ging heb ik afscheid van ze moeten nemen. Maar ik had nog wel een bepaald onderkomen nodig hebben voor het geval ik mijn poot zou breken of gewoon om eens lekker hutspot bij te eten en mijn was te doen. Dat werd het gezin van Oom Wim en Tante Joke. Oom Wim was de neef van mijn moeder. Ze hadden een dochter, Marieke, die in het buitenland woonde, maar ook een zoon, ongeveer van mijn leeftijd. Sommige zullen hem kennen, hij heet namelijk Henk-Jan!

Het is ongelooflijk hoe belangrijk deze mensen voor me zijn geweest. En dat zijn ze nog steeds.

Ik zie me nog zo voor het eerst met een tas vol vuile kleren naar Borculo gaan. Naar de ouders van Henk-Jan die ik daarvoor nog maar twee keer eerder in mijn leven echt had gesproken. Gelukkig mocht ik die rit de jaren daarna nog veelvuldig maken. Het werd als het ware echt mijn tweede thuis. Hoe meer ik onderdeel van het gezin werd, des te meer ik ook weer mijn eigen roots terug vond. Oom Hendrik, de vader van Oom Wim en dus de opa van Henk-Jan, was de oudere broer van mijn opa. Beide broers waren zeer hecht. Zo kende iedereen mijn opa als Oom Derk, die ook heel vaak op zondag in zijn ouderlijk huis was. Het huis waar Oom Hendrik destijds nog steeds woonde en waar ook Oom Wim opgroeide. Ze deelden gelukkig ook mijn liefde voor mijn opa en zo kwamen veel verhalen bij elkaar.

In de pleegzorg noemen ze deze variant overigens een ‘netwerkgezin’. Het zijn mensen uit het eigen netwerk. Want ook de familie Van der Maas kende ik namelijk al. Bram van de Maas was mijn Gymleraar en was bovendien de schoonvader van mijn zus. En ook zij heeft een tijdje bij Van der Maas gewoond.

Een dergelijk gezin zullen wij niet worden. Tenzij er natuurlijk opeens vanuit ons eigen netwerk beroep op ons wordt gedaan. Maar laten we daar niet vanuit gaan. Wat wij worden is een ‘bestandsgezin’, een opvanggezin dat zichzelf heeft opgegeven. Wij krijgen dus sowieso een kindje uit een gezin dat we niet kennen. Dat is dus extra spannend. We weten dus ook niet wat voor soort kindje het zal worden. Soms vragen mensen dat aan ons, maar we weten het zelf ook echt pas vlak voor dat het kindje naar ons toe komt.

Daarnaast bent ook nog niet zo maar pleegouder. Je moet daarvoor eerst nog een heel proces door merk ik. Toen ze het me bij de eerste informatiebijeenkomst vertelden wat ons allemaal te wachten stond qua screening, leek me dat nog het wat overdreven. Inmiddels snap ik het een stuk beter. Je kunt maar beter een beetje voorbereid zijn. Inmiddels hebben we meerder gesprekken gehad waarbij we écht helemaal zijn doorgezaagd. Zelfs Saar is onderworpen aan een diepte-interview hoe ze het zou vinden als er een kindje zou komen ‘logeren’.  Weet je wat die lieve schat zei? “Ze* mag gewoon met mijn speelgoed spelen hoor. En ik ga ook heel goed voor haar zorgen!” Prachtig toch!

Het is dus bijna zover. Het zal wel niet meer 2015 worden, want we moeten ook nog een bepaalde cursus volgen. Maar in 2016 gaat het echt gebeuren, denken we.

Waarschijnlijk weet ik nu al wat Mijn Moment van 2016 gaat worden 😉

Dus tot volgend jaar!

(*) Blijkbaar is Saar er al wel uit; het wordt een meisje volgens haar!

---

Mark Veldpape is initiatiefnemer en senior adviseur bij Questionmarks.nl

Als Veranderingsdeskundige begeleidt hij organisaties en mensen binnen organisaties bij grote veranderingen.

Mocht je overigens meer informatie willen over pleegzorg, of lijkt het je wel wat om zelf pleegouder te worden, kijk dan eens op de site van www.pleegzorg.nl.