Ik weet ’t, de kans is aanwezig dat ik me er niet populair mee maak, maar fok it. Hoe ouder ik word hoe ongenuanceerder ik naar de Calvijnse karaktertrek ‘bescheidenheid’ kijk. Hebben meer mensen (Elja, blog post >>).
En daarom ga ik nu vertellen hoe het zit.
Waarom wordt die rituele paringsdans aan het einde van het jaar toch steeds mooier. Erna van Vondel vroeg zich dat af in een tweet, die prompt door werd geretweet en Sanne Roemen maakt er op dit moment een soort analyse of discussiestuk van (check #mijnmoment).
Sanne Walvisch sprak deze zomer op camera de hoop uit dat Mijnmoment klein zou moeten blijven, dat het succes me niet doet besluiten om het groter te maken, om meer mensen uit te nodigen of om het zelfs open te maken. Het is ook mijn kracht dat dit mijn netwerk is en het is ook mijn egoding dat ik hiermee niet zo zeer mezelf laat zien, maar wel het motto ‘je bent wie je kent’ uitvergroot.
Waarom wordt Mijnmoment dan steeds mooier? Komt-ie. In willekeurige volgorde, ten eerste doordat ik duidelijk een maximaal aantal woorden heb afgesproken met de schrijvers: 500. Dat het een verhaal moet zijn, dus geen jaaroverzicht met linkjes en een overvloed aan Youtube-video’s, dat leest namelijk niet lekker en ik weet (zeker) dat de meerderheid toch de video’s niet bekijkt.
Met andere woorden: ik ben als samensteller en spin in het web mijn oude functie van hoofdredacteur weer aan het oppakken. Grenzen aan het speelveld stellen en dan lekker spelen.
Wat gebeurt er: ik krijg prachtige verhalen van maximaal 500 woorden binnen en de gevraagde twee foto’s. Het copy-pasten was nog nooit zo snel als dit jaar. Binnen 2,5 uur heb ik de 12 verhalen gelezen, geplaatst en op het hele uur ingesteld om te publiceren. Klaar.
Dus: eenvoud en ritme als kracht in de verhalenflow.
Twee: Mijnmoment is een eigen site geworden dit jaar. Met als grote kracht: webdesigner en -bouwer BAS BOERMAN, met wie ik volgende week aan de slag ga met mijn nieuwste project: topinnovators.nl, een project dat zich niet beperkt tot een bepaalde kerst – oud/nieuw periode maar het hele jaar doorknalt. Heerlijk.
En dan die momenten. Het mechanisme. De genodigden vinden het vaak een eer gevraagd te worden. Aan die opmerking moest ik in het begin erg wennen, maar ik begin het te begrijpen. Ik wens, eis of verplicht de genodigde schrijvers om het niet zo maar in een verloren kwartiertje in elkaar te tikken. Door de verhalen van andere Mijnmomenters te lezen, de impact die sommige verhalen hebben en de versterkende countdown die twitter kan hebben voelt de Mijnmomenter zich ‘gedwongen’ om wat langer na te denken.
En daarmee heeft dit platform van mooie persoonlijke tijdsdocumenten meer diepgang dan andere terugblikken. De context en de community wordt ineens belangrijk. Ook de historie van dit platform, volgend jaar is de tiende editie, terwijl velen nog steeds geen weet hebben van dit fenomeen. Dat laatste vind ik natuurlijk jammer, maar als ik ieder jaar gewoon door ga, pikt ook een grotere groep lezers dit fenomeen op… en ik voorspel je: er gaan meer Mijnmoment-achtige eilandjes ontstaan.
In fact: die zijn er al: Arnhem Direct is dit jaar een soortgelijke serie gestart Arnhem Voorbij 2012, communitymanager en Mijnmomenter Paul Clappers heeft mij dat gevraagd, maar ook Mijnmomenter Richard Kok van missethoreca.nl is vorig jaar gestart met Mijn 2011 en nu Mijn 2012.
En als ik dan toch even mag megalomanen: social media gaat steeds meer Mijnmoment-eilandjes worden waarin 1 iemand de spil is in het netwerk dat elkaar veel beter ECHT leert kennen. Het masker gaat af, en we worden weer wie we zijn, en niet wie we willen zijn.
Waarom is ik@nrc.nl zo populair? En VPRO’s één minuut op Radio 1? En Hello Goodbye van de NCRV? Precies: het zijn allemaal tijdsdocumenten van echte mensen, het zijn echte verhalen van buitengewone gewone mensen. In mijn geval is het Mijnmoment, waarin ik ‘mijn mensen’ (belangrijk detail) een podium bied om zich kwetsbaar op te mogen stellen, om hun echte verhaal te delen, groot of klein.
Mensen lezen het liefst de waarheid.
Ik weet dat ik met een opsomming kwam, maar dit is een hart-hoofd blog post (zoals Frank Meeuwsen dat zo op z’n Jack Karouac’s zegt, blog post >>) dus nalezen, daar doe ik niet aan.
PUBLISH.
Lees: http://storify.com/punkmedia/de-reacties-tweets-over-mijnmoment-van-27-december
