Moniek de Jongh, Food Inspiration
#mijnmoment uit 2011? En weten dat ik eigenlijk niet zo goed kan kiezen. Pff. Zakelijk gezien ging het goed. Met Food Inspiration zitten we in een flow. Begin 2011 wonnen we de LOF prijs, een prijs voor de beste B2B uitgeefprestatie voor vakinformatie. Dat was cool. Winnen van grote uitgeefnamen als Skipr en Elsevier. Met de voltallige (piepjonge) redactie op het podium om de award in ontvangst te nemen. Toch was dat niet hét moment.
De werkdruk op onze kleine redactie is hoog. Bizar hoog eigenlijk. Werkend van deadline naar deadline bijt iedereen zich vast in zijn eigen projecten. Het is rammen als een malle. #mijnmoment is daarom de ultieme teamprestatie van 2011: de Food Inspiration Talent Day. Wat een kick was dat.
De Food Inspiration Days (inspiratie-event voor foodprofessionals) organiseerden we dit jaar voor de derde keer. Nieuw was dat we een extra dag wilden organiseren speciaal voor jonge food & Hospitality talenten: 3e & 4e jaars studenten en (net afgestudeerde) alumni. We vertrokken vanuit een missie; meer talent voor onze branche behouden. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we het aanvankelijk een beetje hebben onderschat. In plaats van een ‘derde’ dag aan ons evenement koppelen, stampten we in korte tijd een totaal nieuw programma uit de grond, met sprekers, talentenshow in tv-format on stage, 1.800 tailor-made gekoppelde speeddates en workshops. We lanceerden een platform waarop studenten hun video-cv konden uploaden.
Toen dinsdag avond de tweede ‘reguliere’ Food Inspiration Day ten einde was, stonden we pas aan de vooravond. Het jaar daarvoor was dit het moment van totale fysieke en mentale meltdown, maar nu moesten we door. De generale repetitie begon direct na de borrel op dinsdagavond. De laatste presentaties werden ´s nachts in elkaar gezet, de laatste filmpjes ´s ochtends nog afgemonteerd en de laatste sprekersnotities bij het ontbijt doorgenomen. Alles was just-in-time gereed.
En dan die dag zelf. Je durft je collega´s bijna niet meer aan te kijken, omdat het voelt alsof je in een spiegel kijkt. Kort geslapen. Felrode blosjes, witte gezichtjes, diepzwarte wallen. Iedereen staat stijf van de adrenaline. Iedereen kent zijn taak en gaat nog een keer tot het gaatje om die 400 studenten een topdag te bezorgen. En dan, als de laatste studenten de zaal uit zijn geveegd: de groephug. En dat heerlijke gevoel: We fucking just did it. Achteraf realiseer je je pas dat de grenzen van wat je als team ‘gezond’ kunt neerzetten echt zijn overschreden. Maar ja, dat is achteraf. Hopelijk wordt 2012 even energiek, maar met iets gezondere werkdruk 😉
En privé? Thuis hebben we na lang wikken en wegen de knoop doorgehakt om ons huis te verbouwen. Met alle trammelant vandien: 7 maanden je huis uit, onbetrouwbare aannemers, onvoorziene posten. En het is nog niet helemaal klaar. Lichtpuntje: de relatie is er tegen bestand gebleken want ik ben nog steeds erg gelukkig met mijn liefie. Dus dat zit wel goed.
Top zeg dat jullie zo in t diepe zijn gesprongen! Met team work kan je bergen verzetten, dat bewezen jullie!