Niels Schuddeboom

Op Moederdag schreef ik een brief aan mijn ouders. Beiden zijn ze er niet meer. Thuis bij ze op bezoek gaan om het grote nieuws te vertellen ging niet. Dus koos ik voor een vorm van delen die erg bij me past. Ik schreef ze een brief. Hikkend begon ik: “Toen jij alweer 19 jaar geleden stierf, mama, voelde ik mij ineens geen kind meer. En nu. Nu krijg ik zelf een kind, over wie ik nog voor het geboren is misschien wel net zo bezorgd ben als jij over mij, toen we nog bij elkaar waren.”

En dan mijn vader. Nog voor ons kind geboren was kon ik mij scherper dan ooit een voorstelling maken van de bescherming die hij altijd naar mij toe had. Hij redde mij op het moment dat ik bijna verzoop tijdens het diplomazwemmen en zette nog vele jaren even gemakkelijk mijn lege melkbeker op het aanrecht als hij het gevoel had dat het te intensief voor mij was om het zelf te doen. De strijd om het loslaten was soms heel heftig.

Naarmate ik wat ouder werd begreep ik zijn zoektocht steeds beter. En nu? Nu ik zelf vader ben, begrijp ik die niet alleen, ik herken hem ook. Ik kan gelukkig nog steeds geen antwoord geven op de veelgestelde vraag: “Hoe is het, om vader te zijn?”, maar ik kan me helemaal verplaatsen in de stroom van gedachten die je als nieuwbakken vader hebben kunt.

Een ontdekkingstocht blijft het. Bezorgd om mijn niet-weten ben ik nog geen moment geweest. Elke ochtend ben ik weer blij deel te zijn van de verwonderingen van mijn zoon. Elke dag mag ik weer genieten van de vragen die ik mijzelf stel. Of ik hem ooit ga vinden bijvoorbeeld, die balans tussen mijn fantastische werk en privé? Welke plekken we allemaal samen zullen bezoeken? Welk antwoord hij zal geven als hem gevraagd wordt: “Waarom zit jouw vader in een rolstoel?” Dat we daar samen naar kunnen zoeken en om kunnen lachen. Daar verheug ik mij op.

De geboorte van onze zoon Sep Cornelis Schuddeboom op 23 november 2015 om 04.20 uur, is de bekroning op een jaar waarin alles mocht gaan zoals gehoopt. Het is een onbeschrijflijk hoogtepunt van een leven dat we samen zorgvuldig hebben opgebouwd. Een normaal leven. Met alles erop en eraan. Sep: Fijn dat jij er bent. Schud de boel maar lekker op!

Niels Schuddeboom (33) a.k.a. @shakingtree brengt organisaties in zorg en welzijn verder als zelfstandig procesbegeleider en coach. Hij is getrouwd met Sanne en woont samen met zoon Sep en hulphond Stevie in IJsselstein.