“We think that the point is to pass the test or overcome the problem, but the truth is that things don’t really get solved. They come together and they fall apart. Then they come together again and fall apart again. It’s just like that. The healing comes from letting there be room for all of this to happen: room for grief, for relief, for misery, for joy.”
Dit citaat uit When things fall apart van Perma Chodron vind ik – hoewel natuurlijk verre van compleet – een prachtige samenvatting van het leven. De woorden staan ook voor hoe mijn 2016 verliep. Dingen kwamen bij elkaar, vielen weer uit elkaar om vervolgens weer bij elkaar te komen.
Ik kon niet bevroeden dat ik ruim 6 maanden nadat De Correspondent een interview met mij publiceerde over erfelijke kanker, omgeven door sombere gezichten, verwikkeld zou zijn in een slecht-nieuws-gesprek. Het zou eens komen, dat wist ik, maar toch niet nu al? 34, Gelukkig getrouwd, vader, bezig het leven uit te bouwen met dank aan een auto voor de deur. (Thank you all!)
Wel dus. Het viel uit elkaar, het leven. jezus, wat viel het. Zeker toen duidelijk werd dat genezen niet meer de eerste gedachte is. Een misselijkmakend scenario, waarbij ik er met alle begrip voor had kunnen kiezen de deken blijvend over mij heen te trekken. Maar wat wonderlijk genoeg ontstond was de behoefte aan het geven van ‘een laatste lezing.’
Wat een dag werd het, 20 november. Een feest van ontmoeting en verbinding,. Ik krijg nog kippenvel bij het beeld van die tot de nok toe gevulde Prodentfabriek in Amersfoort. Zoveel gelijkgestemde zielen die open, onderzoekend en vaak ook heel vrolijk met elkaar in dialoog gingen over wat hen bezighield. Aangestoken door een paar van mijn woorden over dansen met het systeem, omgaan met Paarse Krokodillen in Zorgland en de kracht van lichtvoetigheid. Aangestoken vooral, door elkaar. Wat een energie in deze tijd van polarisatie. Heel veel touwtjes uit de brievenbus.
Mensen die werden geïnspireerd om een nieuwe opleiding te gaan doen, een andere baan te zoeken of een nieuw project te starten of gewoon bij te kletsen met mensen die ze maanden of soms jaren niet hadden gezien. Fakkeldragers, stuk voor stuk.
Het vuur dat zij, dat jullie, in mij hebben ontstoken omarm ik graag. Het geeft de energie om door te gaan, te blijven staan en plannen te maken. Voorlopig zal dat nog wel gaan, al weet niemand hoelang. Dat geldt voor iedereen, maar de confrontaties met mijn eindigheid zijn heel tastbaar, al voel ik ze nog niet lijfelijk. In dat licht kan ik niet ontkennen soms helemaal klaar te zijn met sterk blijven in de volstrekte chaos waarin ik, samen met mijn naasten, terecht ben gekomen. Dansen, een ander leer ik graag de passen, maar zelf ben ik ze soms volledig kwijt. Het is enkel door de troostrijke en liefdevolle aandacht van velen dat ik nog kan zeggen: “I’ll be back.”
Niels Schuddeboom (34) a.k.a. @shakingtree schept en verbindt werelden met woorden, vooral als spreker, schrijver en coach. Hij is getrouwd met Sanne en woont samen met zoon Sep in IJsselstein. Volg www.nielsschuddeboom.nl
lieve Niels,
Zoals jij zijn er maar weinig. Jij maakt het verschil. Ik wens jou en je de jouwen nog een heel lief leven toe, tot de laatste danspas.
Lfs
They fell apart and you made them come together Niels. Fakkeldragersdag was een gecomprimeerde versie van jouw energie. Beetje down, beetje sip, beetje grijs begon de dag. Mensen ontmoeten elkaar, het begint wat te gisten. Jij betreedt de kamer: het borrelt en bruist.
Niels…als ik in de KarinVan kan en mag rijden…zullen we dan een rondje? Nergenshuizen, niiksmoet en nobodycares?
Niels, je bent het vuur dat alle fakkeldragers blijvend zal inspireren. Ik kijk nu al uit naar je volgende ‘laatste’ lezing … #keeponshining
Heel treffend; ‘Heel veel touwtjes uit de brievenbus.’ Dank je Niels dat jij zovelen in beweging weet te brengen.
I’ll be back. Roerend. En ook: je blijft. Wellicht niet lijflijk, maar je vuur is geland, je grote hart heeft velen bewogen. Je butterfly effect heeft een wind op gang gebracht. Dank Niels voor zijn wie je bent!
Het vuur van de fakkeldragers zal (ver!) blijven schijnen. Daar is eenieder zelf bij.
Een klein vonkje, een vuur dat nog moet op volle kracht moet komen … zit (regelmatig) naast je en in bed: je zoon, je Sep! Hij draagt de volledige lust en last van je [nog lang niet aan de orde zijnde 😉 ] nalatenschap. Naast eenieder die warm het licht laat schijnen is hij je feniks. In en door hem zal je leven. Nu en later.
Sep en de fakkeldragers. Je binnen en je buiten. Als overtuigde atheïst zeg ik: je bent gezegend!