Mijn moment van 2012!
Zakelijk:
Zakelijk? Dat klinkt zo… volwassen en driedeliggrijzerig. Maar enfin. Zakelijk dus. Het ging lekker in 2012. Ik begon als columnist bij nrc next, schreef mijn tweede boek (Vrouw kijkt Sport) en hobbelde de hele zomer van hot naar her om over dat werk te praten. Het was allemaal ontzettend gaaf. Vooral de uitnodiging om gast te zijn in de Avondetappe, bij Mart Smeets. Ik leek die dagen wel een kleuter: op bezoek bij het gaafste sportevenement dat ik ken, te gast in het programma dat al jaren mijn zomer kleurt. Ik bleef maar stuiteren. En ja, als je daar dan aan tafel zit, en je proost met de andere gasten en hoort het ‘Buenos noches mi amor’ van Dalida, dat was wel wat. Ik kon alleen maar aan mijn broers denken, die op dat moment waarschijnlijk groen van jaloezie en trots als een aap met zeven lullen voor de televisie zouden zitten.
En privé?
Ik leerde dat het niet erg is dat je zo nu en dan op iemand moet leunen. Dat je niet altijd stoer en sterk en alles zelf hoeft te doen. Dat was wel de beste les van het jaar.
Ik slingerde mezelf een beetje heen en weer dit jaar. En zo kwam ik in september ook naar de Tour for Life, een fietstocht waarbij mensen in acht dagen van Italië naar Nederland fietsen voor Artsen zonder Grenzen. Ik zou een etappe meefietsen, als lid van de Bikewriters, een collectief van fietsende schrijvers en schrijvende fietsers. Ik ging er naartoe maar ik wilde eigenlijk niet. Mijn hart lag nog behoorlijk in de poeier en ik was moe van een hele zomer heen en weer rennen. Maar beloofd is beloofd, dus ik ging. En tijdens de etappe door de Jura gebeurde het:
Ik fietste langs een schitterend meer. Er fietsten zevenhonderd mensen mee, maar op de één of andere manier fietste ik op dat moment even alleen. Ik zag het meer en de kerktorens en de koeien met bellen om hun nek. En ik dacht: potverdomme, wat heb ik toch een gaaf leven.
Dat hart lag misschien in de poeier, maar ik was belachelijk gelukkig. Die dag fietste ik ook een stukje naast een andere Bikewriter, Tom. Hij maakte deze vreselijk lelijke foto. En later die dag kusten we. En dat zijn we blijven doen, dat zoenen. En volgend jaar fietsen we de Tour for Life allebei helemaal.
Die dag in augustus was de gaafste dag van het jaar. (Al was de dag waarop mijn nichtje Elin werd geboren ook fantastisch.) En ik moet zeggen dat de dag in oktober dat ik eindelijk de tl-buis in de badkamer verving waardoor we nu nooit meer hoeven douchen bij schemerlamplicht, óók een schitterende dag was. Echt. Schitterend moment. Al dat licht. Man, je weet niet wat je meemaakt.
Voor 2013 hoop ik mooie schrijfklussen, veel fietsen en veel mooie dagen met mijn gave vrienden en familie. Dat was het wel. Meer hoef ik niet.
Gelukkig nieuwjaar allen!
Klinkt als een mooi jaar Nynke, veel geluk samen en een mooi 2013!!
Heerlijk Nynke!
Ben blij voor je:-) Op naar 2013! Liefs Simone
Nyn! Mooi!!!!
Mooi Nyn!
Dank allen! x
Hoi Nyken,
Mijn vader is in Kerkdriel geboren, op 17-12-1912.
Toen jij op T.V. kwam zei hij tegen mij dat hij jou kende.
geen idee, want na het bombardement, hij woonde toen in Hedel, was hij alles kwijt, zijn vrouw was totaal verminkt.
omdat er niet veel werk was in die tijd, en er 2 broers en 2 zussen van hem in de Zaanstreek werkte wetens gebrek aan verpleegsters en werklui.
goede raad was duur maar hij kwam ook naar de Zaanstreek en op een goede dag, stapte hij bij zijn broer het tuintje uit en keek rond of alles veilig was. en dat was het, twee tuintjes verder stond zijn aller eerste liefde, die kraamverpleegster was, wat een wonder.
binnen een paar maanden trouwde zij en kregen 5 kinderen, ik ben de oudste, mijn zusjes, een tweeling kwamen een jaar later en rond mij vijfde verjaardag had ik ook nog twee broertjes erbij. het was sappelen maar door zuinig te zijn kwam alles goed. de reden dat mijn vader en moeder niet mochten trouwen kwam door het geloof, maar toen zij elkaar dus weer tegen kwamen en inmiddels ruim de 30 voorbij waren hoefde zij geen toestemming te vragen en zijn nog 40 jaar getrouwd geweest. ik heb lang na gedacht maar wilde dit toch delen en hoop ik een reactie te krijgen. ook als je dit verhaal niet kent.
met vriendelijk groeten, Wil Konijn- de Jong.