De eerste twee keer dat Henk-Jan mij uitnodigde voor Mijn Moment, hoefde ik daar geen seconde over na te denken. Kanker in 2011 en chemotherapie in 2012. Het gezegde ‘driemaal is scheepsrecht’ gaat voor mij gelukkig niet op, 2013 is voor mij een kankervrij jaar geweest. Of gaat het dan wel op? Dat houdt wel in dat ik voor het eerst echt moet nadenken over wat Mijn Moment 2013 is. Wat een geluk.
Waar 2012 vooral in het teken stond van mijn ziekte en het herstel, staat 2013 vooral in het teken van groeien en opbouwen. Op 24 januari heb ik mij ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en ben ik begonnen als zzp’er. Ontzettend spannend maar tot nu vooral erg leuk en leerzaam. Maar soms ook wel eng.
Want blijven de opdrachten komen? Betalen ze wel op tijd? Wat ga ik de volgende maand doen? Hoeveel kan ik hiervoor vragen en past dit bij mij? Het voelde soms net als een master doen, een tweede opleiding. Maar dan zonder leraren, klas of toetsen. Wel met opdrachtgevers en slimme, behulpzame mensen die mij het hele jaar door hebben bijgestaan.
“Wat is het toch bijzonder dat wij met al deze mensen mogen werken he?” zei een vriend begin dit jaar tegen me. Bijna achteloos, in een bijzin. Maar deze simpele constatering is de rest van het jaar bij mij blijven hangen. Met de mensen met wie ik werk en privé tegenkom, beleef ik bijna elke dag wel een MijnMoment.
2013 is zo ontzettend snel gegaan en zat zo vol met moois; echt één moment kiezen is niet te doen. Is het de expositie die we hebben georganiseerd? Een boek succesvol crowdfunden? Aan het eind van het jaar een grote en vooral mooi klus krijgen? Storezender? Mijn verrassingsfeest? Boedapest? Ik kan niet kiezen.
Misschien komt het omdat ik volgend jaar 30 word maar de afgelopen maanden begin ik me (eindelijk) volwassen te voelen. Misschien ook wel omdat mijn leven de afgelopen twee jaar volledig op zijn kop stond. Het zoeken naar je eigen weg, met alle valkuilen die daarbij horen en het langzaam aankomen op de goede plek. Om van daaruit weer verder te gaan want de reis is nog lang niet voorbij.
Ik ben Paul Clappers (paulclappers.nl). Sinds begin 2013 werk ik op het snijvlak van journalistiek en communicatie. Het liefst online maar offline heeft ook z’n charme. Dit doe ik vooral in Arnhem, waar ik ook met veel plezier woon.
Precies Paul…de mensen om je heen en met voorsprong uiteraard je lief! Slepen je er door…Tot Dudok dan maar weer 😉
Bij de vorige editie heb ik je filmpje gezien. Ik was onder de indruk. Zoals ik wel vaker geraakt wordt door de puurheid van mensen die kanker hebben overwonnen, of niet. Wens je na de diepte nu ongekende hoogten. Dank je voor jouw verhaal. Het ga je grenzeloos goed.
Ik had je een beetje gevolgd in 2011 en 2012, zag je vaak met je vriendin lunchen bij mij hier op het Eiland. Wat een respect heb ik voor je zeg, ’the struggle’ de spanning, is het weg of niet meetbaar. Wat een heerlijk gevoel moet dat zijn in 2013 te horen krijgen dat je weer helemaal kankervrij bent. Helaas kan ik dat nog niet zeggen, naast de darmkanker is er ook een agressieve huidkanker erbij gekomen. Ik blijf hopen Paul en wil je hartelijk danken voor jouw verhaal. Ergens put ik daar toch nog kracht uit.. James
In de beste betekenis: Never grow up!
Mooi verhaal! Een opluchting na je twee eerdere ‘Momenten’. Ik ben blij voor je en hoop voor je dat deze positieve lijn zich voortzet 🙂
Overigens dacht mijn zusje van 10 bij het zien van de foto met je vriendin dat je Marco Borsato was. Steek die maar in je zak 😉
Gelukkig is de reis nooit voorbij 😉
Bedankt voor alle reacties 🙂
@ James: Geef nooit op en blijf er voor gaan! Het allerbeste voor jou in 2014 en hopelijk kan je volgend jaar ook zo’n verhaal vertellen.
Mooi moment Paul. Ik wens je heel veel mooie momenten in 2014 en verder.