Peter Becker

Je kan maar van één iemand winnen en dat ben je zelf!

Feitelijk wel, wijze woorden die ik in 2012 van heel dichtbij heb meegemaakt. Waar ik met heel veel energie het jaar begon en van mening was dat het mijn jaar zou worden, werd het uiteindelijk inderdaad mijn jaar maar wel in een compleet andere setting. Zakelijk liep het niet zoals ik gehoopt had, verloor ook mijn baan door de opkomende crisis die zich flink doorzette en de markt werd krap. Dan kan je nog zo goed zijn in je werk als interaction designer, alles geven, maar als het er niet is, is het er niet en moet je zelf verder. Keuzes maken en misschien wel sneller dan gepland stappen maken.

Onder druk, presteer in veelal op mijn best, dus de energie, wil en passie om het te realiseren is er ruimschoots, vervelende is alleen dat de markt en de crisis daar een hele andere wending aan geeft. #runandtalk, mensen op een sportieve manier begeleiden om zich mentaal en fysiek een stuk beter te laten voelen was een feit en een doel voor 2012. Er lopen trajecten met mensen, de resultaten zijn er, het werkt alleen het proces is zich nog aan het vormen en door de economische mindere periode ligt de focus van de lopers heel erg op hun zelf en hun huidige situatie. Het heeft nog even nodig.

Zondag 4 november 2012, 12:35 was het dan eindelijk zover, ik mag los op mijn eerste hele marathon. De #berenloop op Terschelling. 42,195 mtr bikkelen over het eiland.

Een beloning voor de vele trainingsuren maar eens omzetten in in een hele marathon, dat had ik zelf nooit gedacht. Maar ik stond er, voor de Brandaris, samen met Maarten. Klaar om een stukje te gaan lopen op de zondag middag! Geen idee wat het zou gaan worden, maar zoals ik ben, leg ik de lat graag hoog. De keuze voor Terschelling was er een (er wordt gezegd de zwaartse van Nederland) en de tijd gebasseerd op de trainingen, 3:30 dacht ik wel te kunnen halen 😉

Lekker de wind tegen op de eerste 19 km naar het uiterste puntje van Terschelling. Dan heb je hem terug mee wordt er duidelijk doorgegeven onder de lopers! Prima scenario voor een gedenkwaardige (lange) dag. Het tempo is goed, vlak rond de 5 min /per km, zoals ik van plan was. Niet te hard en blijven genieten. Het voelt goed en gaat goed, de kilometers vliegen onder mijn voeten door. Door de dorpjes, door de polder op weg naar de 18 km. Hier ga ik het natuurgebied de Borstplaat in, een prachtig gebied, wijds, groen, polder en rust. Wat een feest om hier te kunnen lopen. Het voelt nog goed, tijden zijn vlak en de zin zit er goed in.

Km 25 plotseling stekende pijn in mijn bovenbenen, damm! zo in een keer verzuren, hoe kan dat nou?. Ontspannen blijven praat ik mezelf in, maar de pijn wordt heviger, mijn benen verstijven. Ik wil even rekken even doorstromen. Maarten praat op me in, ontspan en blijven dribbelen. Ik besluit toch te rekken, dit wordt te erg. Rekken duurt even en ik stuur Maarten door, die heeft nog geen pijn, die moet gaan. Tenslotte is het ook zijn eerste marathon. ‘Ik loop je achterna .. knallen en genieten, zie je zo bij de finish’ zoals we afgesproken hebben, samen lopen, elkaar helpen maar als het niet gaat, gaan voor eigen succes. Tijden gelden niet meer nu, sterven, overleven en blijven genieten, ondanks de pijn. Ik wil het en weet dat ik het kan. Het wordt mijn moment waarin ik maar van één iemand ga winnen en dat ben ik zelf.

Ik loop hem uit en zal juichend, trots en oersterk over de finish komen, de pijn die voel ik dan niet meer, de wil geeft me de kracht om het te doen slagen. Vandaag schrijf ik historie voor mezelf en beleef ik #mijnmoment waarmee ik verder kan. Hoe moeilijk, hoe pijnvol en hoe zwaar ik het nog voor mijn kiezen zal krijgen ik kan het aan. Het bewijs is 42,195 mtr hardlopen met een smile. De basis voor #runandtalk 2013.