Petra Moes

Oslo, Telenor Arena, 26 mei 2014. Vanavond trappen de Rolling Stones hun Europese tour af. Over een dikke week zullen ze op Pinkpop spelen en ik ben hier met twee collega’s om de laatste voorbereidende puntjes op de i te zetten. De meeting was een makkie, we hebben onze shit goed voor elkaar, en nu wachten we tot het concert begint. Ik zit buiten op een stapel pallets naast een deur die uitkomt achter het podium en rook een sigaret. Mijn ogen dwalen over het backstage gebied waar een muur van hekken met zwarte zeilen omheen staat tegen de opdringerige fans. Brandweermannen, cateringmedewerkers, roadies en stagehands lopen bedrijvig in en uit. In de lucht hangt een sfeer van opwinding en magie en het is op de meeste gezichten af te lezen: vanavond spelen hier de Stones en ik maak er deel van uit.

De trip naar Oslo had de kers op de taart kunnen zijn van mijn loopbaan als freelance productieleider. Die carrière begon vijfentwintig jaar geleden als vrijwilliger bij het Nederlands Film Festival. Al snel volgden betaalde klussen en werkte ik op uiteenlopende festivals. Ik huurde echte tijgers voor het International Film Festival Rotterdam en verkocht, voor het online-ticketing tijdperk zijn intrede deed, tienduizenden kaartjes op het IDFA. Toen ik projectleider was bij Vrede van Utrecht had ik een eigen sleutel van Vliegbasis Soesterberg; werken in de kunst- en cultuur was tof! Toch voelde ik me nergens zó thuis als op de popfestivals. Die wereld paste als een oude jas. Op festivals als Lowlands en Pinkpop zorgde ik met mijn team voor drank en snacks in de kleedkamers en hebben we ze allemaal langs zien komen; Springsteen, Chili Peppers, Metallica, Iggy Pop, Pharell, Rammstein … Iedereen kreeg wat hij wilde. We regelden blenders, onderbroeken, exotische honing en exclusief (bijna) onmogelijk te importeren water. Wat een heerlijke klus! Dít is pas buiten spelen. En … werken in de pop is sexy! Ogen lichtten op als ik vertelde wat ik op Lowlands deed. Iedereen, ook de belastinginspecteur, vond het spannend en aantrekkelijk. De magie van de rocksterren straalde ook een beetje op mij af. En dat was best lekker.

Tot dit moment. Terwijl ik daar in mijn hoekje zit en de hectiek observeer merk ik dat de betovering bij mij is uitgewerkt. Ik voel geen opwinding en plezier maar zie vooral heisa en poppenkast. Ik ben verzadigd. The thrill is gone. Hier in het zonnetje, op dit moment, valt het besluit. Ik stop er mee. Mijn ziel is er uit. Seen it. Done it. Got the t-shirt. All of them.

Ik trek mijn rock-’n – roll jas uit. Dat is goed én het doet pijn. Ik houd waanzinnig veel van rijplaten, containers en trucks die ‘s morgens vroeg een verlaten festivalterrein op rijden. Het is kicken om aan te komen bij een lege cabin, een bedrijfje op te bouwen voor een week en keihard te knallen. Maar mijn leven neemt een andere wending. De jas past niet meer. Ik verlang naar meer diepte en traagheid. Bovendien wil ik in de zomer graag bij mijn geliefde Jan zijn in La Douce France. Ik zal het missen. Alles. Maar vooral mijn collega’s, uit hetzelfde hout gesneden. Zij gaven het gevoel van thuiskomen. Familie. Ja. Ik mis jullie. Het is mooi geweest. Heel mooi.

Petra Moes (@PetraMoes) geeft trainingen en biedt online cursussen voor iedereen die zijn patroon met alcohol wil veranderen. In de zomer runt ze met haar geliefde Jan een minicamping in Frankrijk, Le Puy Ardouin.

www.voorbijalcohol.nl
www.lepuyardouin.nl