Raymond Witvoet

2013 was voor mij alweer een roerig jaar. 2012 was al best heftig door het overlijden van mijn vader en het door mij verlaten van mijn gezin door de herkenning op een ander niveau met Olga.

2013 ging hard verder, heel mooi, fijn, gezellig, verdrietig, ronduit pijnlijk, redelijk wat schaamte, verhelderende inzichten, ik kan me geen jaar herinneren waar zoveel tegelijk was. De eerlijkheid gebied me ook te zeggen dat ik me geen jaar kan herinneren dat ik zoveel heb gehuild

De fusie van mijn werkgever Syntens met de Kamers van Koophandel tot een nieuw te vormen landelijk georganiseerde Kamer van Koophandel met hierin innovatiestimulering als wettelijke taak trok een aardige wissel zakelijk. Het OR werk dat ik deed bracht veel bijzondere momenten met zich mee, en dan druk ik me zacht uit. Het gaf me wel een enorme kans om me steeds verder te ontwikkelen en te leren dat ik kan vertrouwen op wat ik zie en hoe ik het zie.

Privé was het een behoorlijke rollercoaster waarin de laatste maanden van het jaar iets meer rust is gekomen door het creëren van mijn eigen plek. Ik ben enorm dankbaar voor de hulp die ik hierbij heb gehad van mijn moeder, van Caroline en van Olga.

Heel belangrijk was voor mij de eerste (korte) vakantie die ik ooit in mijn eentje heb gehouden. In de auto stappen met een vaag idee van waar je ongeveer heen wilt rijden en alles laten gebeuren. Het begon met het meenemen van twee lifters bij het tankstation voor de grens. Naar later bleek deden ze mee aan een studentenwedstrijd wie het eerste liftend in Straatsburg zou zijn. Mijn stevige doorrijden heeft ze helaas niet aan een overwinning geholpen maar het was leuk om onverwacht zo iets voor anderen te kunnen betekenen.

Nadat ik de studenten had afgezet ben ik doorgereden naar Ascona Zwitserland, een plek met veel herinneringen aan vroegere vakanties en zeker ook aan mijn vader en heb de dagen die volgden doorgebracht op fijne plekken in de bergen van het Maggiadal. Het moment van de minimaxtrip zoals ik het noemde was voor mij de paar uur die ik heb doorgebracht langs het beekje in het dal boven de waterval van Foroglio. De natuur en het water daar is zo krachtig dat me dat nu nog helder voor de geest staat. Ik heb zelden zoveel vlinders gezien en de natuur zo uitbundig zien groeien. Een onderdompeling in het frisse water geeft zoveel energie dat ik het iedereen die een gebrek aan energie heeft aan kan raden. Het gaf mij in ieder geval kracht om verder te gaan op mijn pad.

De minimaxtrip werd afgesloten met een prachtige autorit die ’s ochtend vroeg begon met de Grimselpas en mij naar het strand van de tweede Maasvlakte bracht aan het eind van de middag. De daaropvolgende goede kitesurfsessie was een passend einde van de trip.

Nieuwe media realist, mensenkracht/sociale innovatie supporter, Syntens innovatie adviseur/soon2b KvK adviseur en projectleider, vader van Nora en Irene, alpine snowboarder, kitesurfer.