Rob Captijn

Rob Captijn, ROI-warrior @ BENG!

Het ligt natuurlijk voor de hand om het moment waarop ik in het Milaanse Spazio Eventiquattro van het podium afstapte met de European Best Event Award voor Best ROI in de knuisten, uit te roepen tot mijn moment van 2011. De “Emmy” op je vakgebied winnen, is inderdaad best een momentje.

2011 was een raar jaar, waarin de relaties tussen overheden en burgers, bedrijven en klanten en tussen mensen onderling, minder dan ooit, gebaseerd leken te zijn op de drie traditionele pijlers: wederzijds vertrouwen, wederzijds respect en wederzijds profijt.

Of het nu de kredietcrisis is, de banken en verzekeraars, de fopdiploma’s in het Nederlandse onderwijs, de kwalitatieve devaluatie van steeds duurdere dienstverlening of het inmiddels maatschappijbrede gespin en gedraai om de verantwoordelijkheid -en de rekening- van incompetentie en falen op anderen af te wentelen: in alle gevallen werd pijnlijk duidelijk dat er minimaal 1 pijler mist (en vaak alle 3).

De Return on Relationship werd meer dan ooit uitgedrukt in quick wins, geld en statistieken. En onderhouden met opportunistische processen ten bate van kostenefficiency en winstoptimalisatie op de steeds kortere termijn. Dat moet je eens bij je liefje flikken.

Een echt duurzame en waardevolle relatie is méér dan een mechanisch proces met sociale foprituelen en nepcare. Zo’n relatie kost moed, empathie en de constante alertheid om het de ander echt naar de zin te maken. In een waardevolle relatie ben je primair een “brenger” en geen “haler”.

Is het je trouwens ook opgevallen dat de kloof tussen “zij die kunnen” en “zij die managen” in 2011 groter dan ooit is geworden? Ik heb me vrijwel dagelijks afgevraagd of we helden als Jackson Pollock of Anton Corbijn ooit zouden hebben gekend als hun broodheren –gemeend of strategisch- hadden volgehouden dat hun dronken neef net zo aardig kon verven, of -voor aanzienlijk minder- ook best geinige kiekjes kon maken. In een wereld waarin echte waarde niet meer herkend of –erger nog- erkend wordt, is alles van waarde inderdaad weerloos.

Vanaf het stenen tijdperk kenden we het model van “meester en gezel”. Je werd eerst eens een jaar of wat door de smederij geslagen, tot je de vaardigheden van je meester onder de knie had en waardevol geworden was. En vervolgens gaf je die expertise weer door. Tegenwoordig heet je in de brugklas al “Young Professional” en kom je van InHolland met het ridicule idee dat je volleerd “manager” bent, minimaal op het niveau “last stop before the top”.

Volgens mij zijn met z’n allen iets te veel gaan geloven in de tot blinkens toe opgepoetste “branding” van personen, producten en diensten. In de praktijk helaas te vaak een flinterdunne façade, waar –als je krabt- binnen no time pus uit komt. Vorm zonder inhoud. Quick wins in plaats van duurzaam resultaat. Ik in plaats van wij. Foprituelen in plaats van echte waarde.

Mijn vurige wens voor 2012 is dat we zelf weer eens normaal gaan doen. Bijvoorbeeld door weer eens “ouderwets” persoonlijk accountabel te zijn. Kleine moeite, groot plezier. Gewoon weer eens te doen wat je belooft. Simpele dingetjes als terugbellen bijvoorbeeld. Of je mails beantwoorden. Op tijd komen. Je klus binnen tijd en budget tot in de puntjes doen. Geen afspraken maken die je niet van plan bent na te komen en niet verwachten dat iemand anders jouw rotzooi wel achter je reet zal opruimen.

Wees in 2012 eens echt waardevol voor je omgeving.