Robbie Veldwijk

Met de wetenschap dat 2016 bestaat uit 31.622.400 seconden lijkt mijn moment van 62 seconden heel erg kort. Maar wanneer je dit vertaalt naar de sluitertijd van mijn camera dan klinkt het een stuk langer. Maar kort of lang is niet eens interessant, de 62 seconden resulteerde voor mij in iets moois!

Ik wil jullie meenemen naar het moment waarop ik dé foto maakte, één die ik in alle waarschijnlijkheid nooit meer zal maken. Dit moment speelde af op 27 augustus om 23:00 uur. Een mooie zomerdag eindigde in een storm die over heel Nederland trok. Een storm met heel erg veel wind, harde regen en heftige onweersbuien.

Wij waren vanaf Amersfoort onderweg richting Lieren en de hele weg reden we door de storm. Stiekem genoot ik toch wel van de mooie bliksemschichten. Vroeger was ik bang voor onweer, maar tegenwoordig vind ik de bliksem indrukwekkend mooi en interessant. Vanuit de tuin of het dakraam heb ik vroeger de bliksem al eens eerder gefotografeerd. Tijdens de rit kwam het idee in mij op om de bliksem te fotograferen vanuit de rijdende auto. Ik wilde iets nieuws proberen en had dit nog nooit gezien.

Dus zonder enig idee te hebben hoe ‘het moment te pakken’, ben ik maar gewoon begonnen te fotograferen. Na het maken van iedere foto bekeek ik eerst het resultaat, dit om de juiste instellingen te vinden. Het was echt trial-and-error wat ik deed. Vanuit de tuin kan je je camera richten op de storm en voor de stabiliteit een statief gebruiken. Nu moest het dashboard van de auto dienen als statief en hield ik met mijn vinger de ontspanknop ingedrukt om zo de sluitertijd te verlengen.

Het lukte om hier en daar wat bliksemschichten te vangen met mijn camera, maar echt ‘wauw’ was het nog niet. We waren al bijna thuis, ik kon het nog één keer proberen. Dus ik heb de camera weer zo stabiel als mogelijk op het dashboard gelegd en zo begon ik met mijn laatste foto, de sluiter stond open.

Ik voelde me een echte stormchaser. Na 60 seconden gespannen door de voorruit te hebben getuurd gebeurde het. Binnen twee seconden werd ik getrakteerd op drie grote bliksemschichten precies in mijn beeld. Vanuit een reflex liet ik de ontspanknop los, het leek er bijna op alsof ik wist waar ik mee bezig was. Een euforisch gevoel kwam naar boven, zonder dat ik al gekeken had naar de camera. Ik wist het zeker, ik had hem! En ja hoor, dit werd bevestigd toen ik de foto tevoorschijn haalde. Wauw wat gaaf!

Hoe gek of onmogelijk een idee in eerste instantie ook lijkt, ik adviseer iedereen om het dan juist te proberen. Toen ik begon met het fotograferen van de bliksem wist ik ook niet waar ik aan begon en wat ik kon verwachten. Ik wist dat ik geluk nodig had en dat moet je afdwingen, dus dat heb ik gedaan tot op het laatste moment.

Robbie fotografeert graag in de natuur, van mooie landschappen tot de kleinste insecten. In de omgeving van Apeldoorn is hij regelmatig te vinden met zijn camera, als de tijd het toelaat. Met 055Photowalks gaat hij ook graag op pad, om zo samen te fotograferen en elkaar te inspireren.

Website: www.robbieveldwijk.nl

Twitter: https://twitter.com/me4all

Facebook: https://www.facebook.com/me4all.nl/

Fotograaf van profielfoto: www.adriaanholsappel.nl