Eigenlijk heb ik 2013 niet meegemaakt. Overgeslagen. Ik leef heel 2013 gewoon nog in 2012. Bij het noteren van een datum ergens schrijf ik altijd eerst 2012. Het is het jaar dat in mijn ziel staat gegrift. Het jaar van Giorgio zijn dood. Tegelijkertijd is 2013 een aaneenrijging van intense momenten. In tijden van Groot Verdriet. Van Rouw en Verlies. Leef je op de hoogte- en dieptepunten van De Leven. Je kunt er niet bovenover. Je kunt er niet onderdoor. Je moet er dwars door heen. Dood doet leven.
Levenskracht was het woord dat ik koos voor 2013. Of misschien koos het woord mij. Ik geloof steeds minder in keuze en maakbaarheid. En tegelijkertijd meer dan ooit. Tegenstrijdige gelijktijdigheid. Levenskracht kreeg ik en deelde ik afgelopen jaar. Door delen krijg je dingen. Mensen om van te houden. Mensen die van ons houden. Liefde geeft Levenskracht. Alex en ik hebben er veel van samen.
Mijn Moment van 2013 gaat over een hond. We willen een hond. Alex en ik. Volkomen onpraktisch natuurlijk. Thuis. Werken. Uitlaten. En zoveel bezwaren als er zijn. Zoveel geluk is er ook te bedenken. “Dan heb ik ook iemand die ik dingen in zijn oor kan fluisteren mam”, zegt Alex. Een hond uit het asiel denk ik. Of eentje van marktplaats. We kijken wat rond. Uiteindelijk weet ik het. We gaan voor een teckel. Ruwharig. Ik besluit dan toch om naar een echte fokker te gaan. En te kiezen voor een pup. Mijn vriendin Ynske krijgt in december haar nieuwe baby. Wij ook denk ik. Als ik op de site van een fokker hier in de omgeving terecht kom en hun eerste hond Camelot zie, weet ik het zeker. Het wordt een ruwharige roodharige teckel. Ik scroll verder naar beneden en kom bij hun volgende reu terecht. Mijn hart slaat een slag over. Hij heet GIORGIO….Stabiel en rustig karakter, lees ik. Ja. Dat is zo… Als ik contact opneem met de fokker vertelt hij me dat er net een nestje is geboren, maar dat de hondjes al besproken zijn. Mensen staan al heel lang op de wachtlijst voor deze hondjes. Ik laat ons dan ook maar op de wachtlijst zetten en wacht het af. De dag na onze Giorgio zijn verjaardag, op 2 december, belt de fokker me. Toeval. Mensen hebben afgezegd. Er is een hondje voor ons. Het is een pup van Giorgio. Elke dag praten Alex en ik over ons hondje. We verzinnen namen. Nieuw leven in ons Kleine Grootse gezin. We kijken er naar uit.
Ook voor komend jaar denk ik na over een woord. Wat reist er met me mee in 2014? Ik doe ik mijn ogen dicht en kijk welk woord er komt. Ik hoef niet lang te wachten. Het verschijnt direct.
Toekom(s)t
Ik kan en wil weer verder kijken dan vandaag. Meer richting toekomst. Een toekomst waarin dingen me toe gaan komen. Ons tegemoet komen. Midden in ons gelukkig verdrietig leven komt er weer ruimte voor morgen. Verlangen naar morgen vanuit gisteren toen alles nog goed was. Van 2012 naar 2014. Met een grote sprong midden in nieuw en vertrouwd Levensgeluk. Het komt ons toe.
Foto: Giorgio
Ik ben Sandra van Kolfschoten (@svankolfschoten) Organisaties vragen mij nieuwe ruimte te maken. Mijn achtergrond ligt in de onderwijskunde en organisatiekunde.
Ik organiseer het graag lichtvoetig zwaarwichtig . Behalve organisator, spreker en schrijver ben ik moeder van Alex (7) en Jonge Weduwe van Giorgio (voor altijd 35).
about.me/svankolfschoten
Heel mooi! En de keuze voor een ruwhaartje is de allerbeste.
Prachtig..de stappen volgen elkaar vanzelf op…De kracht zit in de afzet.
Prachtig geschreven!
Prachtig en ook verdrietig. Wat schrijf je het mooi op. Wens je een heel goed 2014.
Wat heb ik een respect voor jullie en wat schrijf je het fantastisch op! Het komt jullie zonder meer toe!
Het komt jullie toe, alle goeds! Prachtig geschreven.
Mooi, krachtig. Alle goeds!
Mooi verhaal over veerkracht Sandra!
Prachtig Sandra, zoals jij ook een prachtig, krachtig en eigenmachtig mens bent!
Waarom wordt rouw toch altijd omgeven met liefde?
Wat een prachtige boodschap, Sandra. Wat ben jij een krachtige vrouw. Veel plezier met jullie teckeltje! Wij hebben ook een ruwharige kleine vriend, Pluk. Benieuwd welke naam jullie uiteindelijk gekozen hebben…
Een prachtig 2014,
Silvia
lieve sandra, jullie tante is zo trots op jullie allebei
Sandra, het verlangen naar morgen. Het is je van harte gegund.
Maar nog meer wens ik je het geluk van de dag van vandaag toe.
Ben weer even stil….
Dankjewel voor jouw mooie verhaal over nieuwe ruimte creëren!
Wederom prachtig pijnlijk. Heel veel plezier met het hondje, een hond biedt vaak (nog) meer steun dan je misschien verwacht. Dikke kus voor jou en Alex. Ik blijf het zo oneerlijk vinden.
Lieve Sandra,
Ik denk steeds: een boek, ik zou willen dat jouw boek zou verschijnen. Je geeft met jouw verdriet en woorden zoveel kracht en steun aan anderen. Ik zou willen dat nog veel meer mensen daarmee gesteund en geïnspireerd konden worden. Je hebt het hopelijk vast al overwogen….:-) liefs, ik denk vaak aan je. Marjolein
Lieve Sandra
Dank voor wie je bent, elke keer is het raak, oprecht intens echt.
Dank voor alle ontmoetingen, het samen zijn.
Dank voor je kracht.
Ik wens jullie een prachtig 2014. Daar gaat dat teckeltje vast aan bijdragen.
Lieve Sandra,
Onder de indruk van jouw grootse liefde die altijd dwars door álles heen straalt. En zó gaaf een teckel (ik had er ook altijd een, voor altijd fan). Liefs!
Wow, kippenvel! Ongelooflijk. Gefeliciteerd met jullie pup. Samen de wereld (her)ontdekken. Wens jullie fijne avonturen.
Prachtig, Sandra.
Het verdriet is groot, erg groot. Volgens mij ga je er 100% geweldig mee om.
Veel sterkte en zachtheid gewenst. X Jojanneke
Wat prachtig geschreven, Sandra. Prachtige foto ook van jou en Alex.
prachtig geschreven!
Sterkte gewenst xx
Levenskracht is wat doorklinkt in alle stukken die ik afgelopen jaar van je las en ook nu weer. Dank je daarvoor! En alvast heel erg genieten van jullie puppy