De cleane, geluiddichte doos van veel nieuw gebouwde concertzalen lijkt in niets op de met verschraalde bierlucht gevulde jongerencentra van toen. Vrijplaatsen waar de bedrading als slappe springtouwen langs muren en plafonds hangt en de nooduitgangen op de dreun van bas en drum meetrillen. Je hoeft niet bang te zijn om uit te glijden want je staat vastgeplakt in het bier van gisteravond. De wanden dubbeldik door laag op laag van zelf gestencilde concertposters. De oude Melkweg, Patronaat, Tivoli, 013, Doornroosje. Weemoed, nostalgie. Bullshit natuurlijk, dat soort plekken zijn er nog genoeg en ik kom er ook nog steeds. Wie zegt dat weemoed rationeel is?
Meestal ga ik in mijn eentje. Lekker met niemand rekening houden. En mijn maten van weleer, die zijn daar gewoon. Links vooraan staan ze. Daar is mijn reünie.
Essentialia: een broek met zakken zodat ik geen tas mee hoeft te nemen. De longsleeve die ik op Dynamo ’97 kocht. Wat cash. Telefoon. Schoenen die vies mogen worden en mijn tenen beschermen als er iemand op staat. Ticket. Bril in mijn jaszak in de garderobe.
De geur van leren jacks, zware shag en lang (schoon) haar. Studs, rafelige spijkerstof, applicaties, tattoos en kisten. Onstuimig gedrang voor bier en de beste plekjes. Ik koop het grootste bier dat er te krijgen is. Als ik eenmaal mijn plaats vooraan heb wil ik die niet meer afstaan. Ik ben klein. Ik wil zien en misschien ook wel gezien worden. Dus duld ik niemand voor mij.
Er valt nu al niet meer met mij te praten. Ik kijk hoe het podium is opgebouwd. Hoeveel plectrums hangen aan de microfoonstandaard, hoeveel gitaren staan gestemd klaar, wat voor trommels en shizzle zitten aan het drumstel? Mijn gedachten die vierentwintig uur per dag een moshpit vormen in mijn hoofd druipen eindelijk af. Mijn binnenwereld staat stil. Mijn zintuigen wagenwijd open. Het licht wordt gedimd, publiek begint ritmisch te klappen, stampen, roepen.
Daar komen ze. Brede grijns op de zo bekende gezichten. Deze mannen leven voor live. Ze zijn afgestemd, op elkaar, op hun instrumenten, op ons. We maken contact. Samen. We gaan er samen een feestje van maken. Iedereen voelt het. Iedereen is bereid. De oerstorm van geluid barst los. Nu doet de moderne zaal zich gelden.
Een architectonisch hoogstandje waarin zelfs de hardste, ruigste muziek perfect te horen is. Alles in balans, ik hoor elk instrument, voel niet de pijn van verkeerd afgestemde lage frequenties. Ik trek mijn strot open en zing mee. “Let freedom ring with a shotgun blast!”. Ik hang in een deinende zee van stevige lijven. Als ik mijn voeten op zou tillen zou ik niet omvallen. Even ben ik overal en nergens tegelijk. Niets kan me deren. Iedereen is lief en de hele wereld is mooi. Er is geen morgen, er is geen gisteren, er is alleen maar nu en alles is perfect. Ik vang twee plectrums, een van Demmel en een van Mc Eachern. Zielsgelukkig ben ik. Mijn moment duurt tweeënhalf uur en twee encores.
Sanne Roemen. Bouwt on- en offline kennisnetwerken waar de wereld beter van wordt.
Ha! Dat leest als een veel betere plek dan waar wij destijds stonden. Ergens achter in de hoek van de HMH. Nog altijd tof om toen samen met je naar deze band te gaan. Ik ben benieuwd wie raadt over welke band het gaat 😉
Ha! Ja dat was een hele leuke avond Frank! HMH was voor deze band niet te groot, maar wel voor mij denk ik.
WOWH!
Yes Sanne!!! Rock on 😉
🙂
Met mijn slechte oren is er niks meer aan. Doe het nu plaatsvervangend via mijn dochters. Ze zijn onlangs nog bij Katzenjammer geweest. Fenna gaat dit jaar voor de 4e keer naar Rock am Ring.
Thanx Edith en Edwin!
Jacob Jan, laatst vroeg iemand mij “als je moet kiezen tussen doof zijn of blind zijn”…
Heerlijk als je kinderen een goede smaak hebben. Katzenjammer is erg leuk!
Wat een heerlijke manier om helemaal in het moment te komen. You rock!
: ))
Mee genieten van jouw moment. Niet mijn muziek, wel mijn sfeer.
Muziek, vooraan staan, meezingen. Dicht bij de muziek. Volop genieten. Veel plezier.
Dank lieven voor de blijmakende reacties!!
Leuk, forever young. ne Inch Nails concerten*
Wat een heerlijk bliss moment Sanne!
NiN is ook heerlijk Jojanneke.
Erik, inderdaad, en herhaalbaar. Mijn favo medicijn voor high times and low times.