Tjarko Rikkerink

15 januari 2015… wat genoot ik van de reacties, de nagloei, het enthousiasme en het feit dat een simpel idee zo ontzettend mooi en fijn kon uitpakken de avond ervoor. Bij dezen nogmaals dank aan iedereen die zonder te weten wat het ging worden aanwezig was op #onmeetsoff. Wat een avond! Met recht mijn moment. Maar hoe kwam deze magische avond eigenlijk tot stand?

Zes weken daarvoor vroeg ik aan een voor mij dierbaar persoon via de DM of ze naar een bijeenkomst zou willen gaan waar een paar mensen die ik online interessant vind offline bij elkaar kwamen. Een diner bijvoorbeeld. Haar reactie werd de start van #onmeetsoff. Een dag later werd een twitteraccount geopend en een domein geregistreerd en begonnen we met het verder bedenken hoe zo’n avond eruit zou kunnen zien. Al heel snel betrok ik Suzanne Visser erbij omdat zij simpelweg awesome is. Bovendien kan ze dingen regelen als geen ander.

In de eerste week had een aantal mensen al aangegeven te willen komen maar we hadden in die fase nog geen locatie, laat staan een prijs. In de tweede week was er een concrete afspraak met restaurant Sitio in Den Bosch. Zij waren meteen net zo enthousiast als wij. We prikten een datum en er werd een prijs per persoon afgesproken dat we een-op-een overnamen op de ticket. Eraan verdienen was immers niet het doel.

Ok, datum en plaats lagen vast en de enthousiaste bevestigingen stroomden binnen met vaak de vraag “maar wat is het dan?”,  of “waarom dan?” Wij antwoordden steevast met: “Waarom? Omdat het leuk is. Daarom!” Toen het Kerst werd stagneerde het aantal aanmeldingen. We hadden minimaal 75 mensen nodig om de locatie exclusief voor onszelf te krijgen en die hadden we nog lang niet. Met wat bluf gaf ik aan dat dit geen enkel probleem zou worden…. Kort daarop werd het menu doorgestuurd. Het bleek fantastisch. En geleidelijk aan groeide het aantal aanmeldingen. Alle puzzelstukjes begonnen in elkaar te vallen.

Twee weken voordat de avond zou plaatsvinden hadden Suzanne en ik spontaan het idee om een dresscode in te voeren omdat we vonden dat de locatie dat verdiende. Het werd ‘Suits’, naar de serie. Dit bracht nogal wat tumult teweeg, maar hoe geweldig was het dat zelfs de grootste tegenstanders strak in het pak en glad in de lak stonden te shinen die avond? Heel geweldig.

tjarkorikkerink doosje

Aangezien ik als Brabander nogal trots ben op mijn roots en de gebruiken die we hier hebben, moest er natuurlijk wel iets komen dat we mee konden geven aan het einde van de avond. En iets beters dan een worstenbroodje (duh!) en een Bossche Bol (what else?) kon ik niet verzinnen.. Er werd een doosje én lint speciaal gemaakt op aanraden van Suzanne en iedereen kreeg er eentje mee. Of stiekem twee. Of meer.

En omdat het zo tof was, deden we het afgelopen september gewoon nog een keer. In Alphen aan den Rijn. De volgende? Geen idee, als we er zin in hebben.


Ik ben Tjarko Rikkerink, 41 jaar. Papa van Tye en Gryts en vriendje van Geertje. Eigenaar Silverback Coding – dat custom online software maakt – en daarnaast til ik af en toe wat gewichten en dans ik regelmatig Salsa.

5 gedachten over “Tjarko Rikkerink”

  1. En ik heb nog spijt dat ik de “Suits” editie heb gemist. Deel 2 in Alphen was tof. Veel mensen die ik al jaren ken nu eindelijk eens in het echt gezien! Online blijft te gek voor het ontmoeten van mensen die je anders nooit was tegen gekomen.
    Een heel mooi nieuw jaar gewenst Tjarko!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven