Tom Beek, saxofonist
Ik kom net uit de douche als ik mijn iPhone hoor zoemen. Het is mijn moeder. Of het allemaal goed gaat. Nee ma, natuurlijk, wat dacht je, ik red me wel.
Mijn belastingen? Ja komt allemaal goed. Of ik mijn rekeningen kan betalen? Hm, het is spannend, maar het ziet er best goed uit hoor. Moet nog veel doen, maar de komende dagen heb ik wel tijd.
Het is donderdagochtend 31 maart en van iedereen om me heen heb ik uitgerekend mijn moeder aan de lijn! Lekker rock ân roll. Goed verhaal voor je vrienden.
Ik hou haar voor de gek. Zij weet het en ik weet het. Al maanden probeer ik duizend ballen tegelijk omhoog te houden. Tijdens dit gesprek dringt het langzaam tot me door: het gaat helemaal niet goed.
Ik knak. Ik huil en hou niet meer op. Het is jaren geleden dat ik heb gehuild. Schokkend komt het hoge woord eruit. Ik kan het niet allemaal alleen.
Mijn droom om een mooie creatieve plek te bouwen had niet uitgepakt zoals ik had gehoopt. Door het vele reizen was ik uitgeput. Ook privĂ© kon ik in Tilburg niet aarden. Miste mijn vrienden. Regelmatig moest ik âs nachts stoppen langs de snelweg. Niet te doen. Ik kan heel veel en ook nog veel alleen, maar vergeet soms om hulp te vragen.
Die dag greep mijn moeder in. We maakten een plan. Dat was het begin van de ommekeer. Ik wilde het ook aangaan, wilde niet meer vluchten. Mijn moeder was natuurlijk niet de enige die dwars door me heen keek. Ook een paar vrienden schoten te hulp. Langzaam zakte de druk op de ketel en kwam ik weer in balans en kreeg ik weer de regie over mijn leven.
Nu is het zoân tien maanden later. Ik zit in mijn nieuwe appartement, zonnetje in de kamer. Links en rechts nog wat verhuisdozen, dat wel. Maar ik ben weer middenin de wereld waar ik graag leef. Met een nieuwe liefde, een geweldige lieve en inspirerende vrouw. Met vrienden en studio om de hoek. Precies tussen Amsterdam en Rotterdam in. Mijn zelfvertrouwen is gegroeid door mijn beperkingen te accepteren. En daar wat mee te doen, in plaats van er tegen te vechten.
Ik kijk vooruit en ik voel me goed. Ik kijk in dankbaarheid terug op dit jaar en op dit ene moment van overgave. Soms moet je de regie even uit handen geven om âm weer terug te krijgen.
Proost, op een heel goed 2012!
Wauw Tom (en Henk-Jan!), een mooi en herkenbaar artikel. Niet letterlijk, wel in overdrachtelijke zin. Teveel ballen tegelijk, teveel alleen doen. Knakken. Besluiten nemen. In jouw geval: verhuizen, in mijn geval: aan en met mezelf werken.
En iets gebalanceerder 2012 ingaan :-).
Dank voor jullie mooie woorden en beelden!
Mooi persoonlijk, Tom. En pijnlijk herkenbaar! Geniet van 2012!
Herkenbaar, Tom. Voorjaar 2011 en nu in precies dezelfde situatie… van crisis naar een nieuwe start. Succes en geniet, want je verdient het!! Liefs, Coco
Mooi geschreven, stemt tot nadenken, stimulerend tegelijk. Moge 2012 zo goed blijven als 2011 voor je eindigde. Dus take it easy, Tom!
Mooi tom, en nogmaals proost op rust en inzicht. Nu digitaal, in 2012 vast wel weer ergens IRL. Kijken of het me ook lukt in 10 maand đ
Dank je wel, goed om gelezen te hebben! Goed je ontmoet te hebben op de Twitterlunch! Tot ziens!
Dank je wel voor dit verhaal Tom. Ik was me er niet van bewust dat je er zo voor moest vechten. Super blij dat het nu zo goed voelt.
Dag Tom, een mooi persoonlijk verhaal! En ja, herkenbaar: ontslag, dip, zelfvertrouwen terug vinden, iets minder streng zijn voor mezelf (een dag lang uitsluitend solliciteren of netwerken gaat niet). Dus wens 1 uitgevoerd: een heuse fotografiecursus om betere foto’s te leren maken net mijn digitale spiegelreflexcamera. Het was geweldig. En toen naar PIL! Jouw saxofoonspel raakte me. En ik ben – nadat de wens jĂĄren stil is gebleven/gehouden – begonnen! En wat geniet ik ervan, ondanks af en toe nog steeds piepende lage tonen, rubberen vingers enzo. Geduld en oefenen, ik weet het!
Ik weet niet wanneer je je weer goed voelde, maar jouw muziek bij die voorstelling van PIL! in Utrecht was vol gevoel en blijheid. Dankdandank!
Prachtig dat je dit zo deelt. Je tweets zijn vol humor. Dit verhaal puur en eerlijk. Wens je een bijzonder eigen-wijs en liefde-vol jaar!
Dat ‘zonnetje in de kamer’. Niemand kan zonder.
2012 gaat jouw jaar worden en ik blijf je tweets en instagrams met veel plezier volgen!
vallen en opkrabbelen! mooi tom!
Tja, helemaal op koers! En dat is heel fijn om te horen.
Het komende jaar gaat voor jou een topper worden!
Ik hoop je, zoals ook dit jaar het geval is geweest, je regelmatig te zien. Altijd de moeite waard!
‘k Wens je een heel voorspoedig en creatief 2012!
Wat zijn er toch goede moeders…. Dank voor het delen Tom. Wat Erik ook zegt. Proost op het nieuwe jaar! Ik kijk uit naar al je mooie plaatjes đ