Vera Camilla Lucker

Voor #mijnmoment 2012 heb ik een lijstje in de notitie app van mijn iPhone gemaakt. Op de één of andere manier heb ik het geheugen van een visstick en kan ik de mooiste liedjes, mijn favoriete kleuren en dat te gekke feestje zo vergeten.

Het is best een lang lijstje. Er staan mooie dingen in. Veel momenten waren er in 2012. Nog nooit is een jaar zo snel voorbij gevlogen. Langs mijn roze haar, mijn naam die genoemd werd op TV, de email van Seth Godin, de zakenmannetjes op eDay, mijn YouTube video over pesten, de eerste therapie sessies en het in de arm nemen van een andere zakelijke partner.

In 2012 realiseerde ik me dat ik het wel kan. Feel the fear and do it anyway: dat was mijn 2012. Al mijn leven lang heb ik last van angsten. Ze wisselen zich af. Dit jaar, toen ik er niet meer van kon slapen, kwam ik erachter wat er aan de hand was. Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis.

Nu leer ik er mee omgaan. Ik leer dat ik het aan kan. Het leven, 2011, 2012 en ook 2013. Nog steeds staat het zweet op mijn rood gestifte bovenlip wanneer ik in de auto zit, met de trein moet, de lift in stap, of ’s avonds alleen in bed lig. Maar ik voel the fear en doe het anyway.

Dat schreef ik vanmiddag. Nu is het ’s avonds. Een bioscoopfilm en een donkere avond verder. Ik was bang, ben bang. Had een paniekaanval in de bioscoop. Feel the fear and do it anyway klinkt dan dom, alsof ik het niet echt begrijp. Ik weet dat het in mijn hoofd zit, de angsten. Dat ik geen echte redenen heb om bang te zijn.  Het voelt alsof ik continu mijn adem inhoud. Ik ga door. Bang, maar met een glimlach. Het leven is angstig mooi. Zonnestralen en maneschijn, ogen dicht en open, ying en yang, nacht en dag.

Er zijn twee kanten en ik kan ze allebei aan. Ik wil het, omdat de zon te mooi is.

2012 was prachtig en 2013 wordt nog mooier.

17 gedachten over “Vera Camilla Lucker”

  1. Als trouwe lezer van je blog/volger op Twitter, had ik al gelezen dat je last had van een angststoornis, al begreep ik niet helemaal wat ’t nou precies inhield. Onlangs ging het op school over angsten en ook over GAS en toen ik een soort kijkje in jouw wereld kreeg, besefte ik pas hoe moeilijk het moet zijn. Ik vind het héél knap van je dat je er zo open over bent en dat je, hoe moeilijk het ook is, tóch de kracht vind om door te gaan. Hele lieve groetjes en alle goeds voor ’t komende jaar!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven