Annelies Verhelst

Het kwam begin dit jaar een beetje uit het niets. Het besluit om een huis te gaan kopen. Al weleens huizen zitten kijken, maar zonder vast contract begin je niets. Maar het tij keerde en begin dit jaar had ik een vast contract bij een geweldig familiebedrijf te pakken en toen werd er ineens van alles mogelijk! Ook de hypotheekrente daalde als een gek, dus voor mijn salaris kon ik elke week meer huis kopen. Na grondig geadviseerd te zijn door de beste hypotheker van Nederland ben ik dus Funda uit gaan spitten. Geen makkelijke klus, want als ik een leuk huisje zag, was het al bijna verkocht voordat ik kon kijken. De huizenmarkt in Haarlem is volkomen krankzinnig. Na een tijdje zoeken vond ik een huis dat bijna te mooi leek om waar te zijn. Volgens de makelaar (goudeerlijk) was het dat ook, dus ik moest er wel doorheen kunnen kijken. Het nieuwe huis was een hoekhuis, met weliswaar veel achterstallig onderhoud, en het staat wat scheef, maar het was betaalbaar en een echt grotemensenhuis met een verdieping en tuintje met achterom, en ook nog eens in een geweldige buurt! Onder de vraagprijs gekocht, met hulp van mijn lieve vader onder andere.

Op 26 mei, toevallig mijn vaders verjaardag, ging ik ’s ochtends doodnerveus naar het kantoor van de notaris om te tekenen. Gelukkig was de notaris de kalmte zelf en na een kopje koffie en wat geruststellende woorden heb ik dan eindelijk de krabbel gezet. The point of no return! Zo oneindig vet! Met een officieel gebaar overhandigde de makelaar toen mijn sleutel en toen ben ik keihard naar mijn eigen eerste huis gerend. De sleutel voor het eerst zelf in het slot van de voordeur duwen, de deur opendraaien en dan beseffen: dit is nu van mij! Dát is pas een moment. Het heeft een oerkracht in me losgemaakt die ik van mezelf niet kende. Wie aan mijn huisje komt, komt aan mij! In Haarlem heb ik mijn plekje eindelijk gevonden. Wat geeft dát een hoop rust zeg.

De verbouwing die daarna volgde heeft me in een maand tot op het bot gesloopt. Wat was dat ontzettend zwaar! Naast mijn 38-urige baan was het verschrikkelijk veel om elke avond tot half 12 staan te zwoegen met verf, behangkrabbers en acrylaatkit. Dus na 3 weken was ik dan ook kapot en had het niet gered zonder de hulp van een paar vrienden die me er bijna letterlijk doorheen gesleept hebben. De eerste avond dat ik er sliep was dan ook even een moment van rust. Waarna de ellende gewoon doorging, want zo bleek het riool verstopt het eerste weekend, de badkamer bleek te lekken de maandagochtend daarna. Ik had niet gepland op een zwembad in mijn woonkamer, dus ook dat was even een tegenvaller. Met tranen in mijn ogen de klusjesmannen opgebeld, die het euvel gelukkig snel verhielpen. Inmiddels woon ik hier prinsheerlijk en kan ik nu langzaam maar zeker alles inrichten zoals ik dat wil, hier en daar nog kleine klusjes doen, van het voorjaar mijn postzegeltje aan tuin mooi maken en de komende tig jaar genieten van dit hele proces. Een groot moment dat ik nooit zal vergeten.


Annelies Verhelst werkt als SEO Specialist bij SHUZ.nl. Te volgen via @anneliesje op Twitter en Instagram. Blogt op Anneliesje.nl en intogadgets.nl, doet pencak silat, en houdt van bijzondere koffie en thee.

4 gedachten over “Annelies Verhelst”

  1. Grote stappen gezet, zowel in tastbare aard, maar zeker ook in persoonlijk aard! Daar mag, nee moet je trots op zijn! Goed gedaan!!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven