Ellemijn Veldhuijzen van Zanten

Regen en tranen spoelden over mijn wangen. Ik stond stil, dook nog iets dieper in mijn te grote jas, probeerde te ademen en rustig te worden. Ik kon natuurlijk ook gewoon omdraaien en weer naar huis gaan. Maar ik kon ook even doorzetten. Het klonk wel fijn, een huis aan het park. Met een tuin. Nee, ze zou er nooit […]

“Ben je bang? Daar moest ik van de week aan denken. Ben je bang dat je zoons ziek worden? Het lijkt een grillige ziekte te zijn.” We hadden elkaar geen hand gegeven, ze mocht ook niet naast me zitten om haar warme hand op mijn onderrug te leggen terwijl ik mezelf leeg huilde. Het voelde ongemakkelijk. We hadden er een

Grote dikke tranen had hij. Snikkend op mijn schoot. Een vol hoofd door alle spanningen die deze tijd altijd met zich meebrengt. Sint Maarten, Sinterklaas, Boaz jarig, hijzelf jarig, oma die een prijs won en de burgemeester die hem een hand had gegeven. De dagen die korter en donkerder worden. Hij kwam overeind. “Weet je mama, ik weet ook wel

We fietsten weg. Hij keek me lachend aan. “Aan de binnenkant, hè, mama?”  “Ja, schatje, sorry, maar jij bent mijn kind, ik bescherm jou, zo fietsen we al vanaf het moment dat je kunt fietsen…”  Altijd aan de binnenkant, iets achter me zodat ik in geval van nood mijn fiets voor hem kan gooien, hem met mijn moederlijf kan beschermen

Februari 2007. “Dankjewel. Ik vond het heel fijn met je te praten. Jij bent lief” “Jij bent ook lief. En stoer” Stoer? Ik? Nee!Ik belde mijn moeder. “Zo grappig, hij zegt dat ik stoer ben.”“Maar kind, dat ben je ook!” “Nee, joh, ik durf toch niet te bungeejumpen ofzo.”“Zoals je altijd alles in je eentje doet met de kinderen?! Zoals je

29 oktober 2015   De wekker gaat om half zeven, zoals iedere dag. Ik sta op en begin aan mijn ochtendroutine. Vandaag is een gewone dag.  Espresso-machine aan, brood uit de vriezer, water koken. De koffiebeker van mijn man voorverwarmen. Lunch maken voor de jongens. Pauzehapjes. Melk neerzetten voor bij de muesli. Kopje thee. Mijn man komt boven. Hij maakt

1997 „Moedertje, ik ben zwanger” Ik had net de test gedaan. Ik was in verwachting, in mij groeide een mensje dat mij moeder zou gaan maken. En ik zou mijn ouders grootouders gaan maken. Wow. Een paar maanden later, bij de pretecho werd duidelijk dat er in mijn buik een meisje zat. Mijn vader zei dat een dochter het mooiste