14 oktober 2021. Een paar dagen eerder heeft Henk-Jan me uitgedaagd om te gaan podcasten. Tijdens de eerste uitzendingen ontwikkelt zich een dialoog. We stellen elkaar vragen. Soms geven we antwoorden. ‘Lees jij eigenlijk wel alle Momenten of blijft dat beperkt?’ ‘Hoe is het leven als je geen ondernemer meer bent?’ ‘Wat houdt je bezig?’ 10 December 2021. Ik lees […]
Het wordt een lange, eenzame kerst dit jaar. Niets aan te doen. 2020 verschijnt als één langgerekt moment. Waarin wat we ‘karakteristiek, belangrijk, indrukwekkend, leerzaam of mooi’ noemen is opgelost in een mist van trage onbestemdheid. Bestaat er nog wel zoiets als ‘Mijn’ Moment? Heb ik mij dan vrolijk gemaakt toen ik begin dit jaar besefte dat ‘de bliksemse boel’
Eind 2018 schreef ik in het laatste hoofdstuk van mijn tweede blogboek: ‘Het leven bestaat niet ieder jaar uit winst en succes. Om te kunnen groeien moet je leren dat verliezen je helpt om illusies achter te laten – oude patronen en levensfasen die tot je verleden behoren. Vernieuwing vraagt moed en veerkracht.’ https://bit.ly/2OCyOYE Zo begon ik – april 2019
Voor het eerst sinds 2004 een paar dagen weg uit Nederland. Het is dinsdag 3 juli om 10:30 uur als ik bovenstaande foto maak, uit de auto die ons vanuit Örsundsbro, in de gemeente Enköping, naar Stockholm brengt voor een afscheidslunch. Die ochtend hebben we, net als elke dag, voor het ontbijt gezwommen in de Örsundaån, het riviertje met de
‘Wear one hat’ zei ze stellig. Ik liet de opmerking van mijn TCM-diëtiste rustig tot me doordringen. ‘Wat bedoel je precies?’ sputterde ik tegen. ‘Nou, dat je slechts één doel stelt en verder nergens een probleem van maakt’… ‘wat er ook gebeurt’. ‘Wat er ook gebeurt?’… echo ik zachtjes. ‘Precies … het gaat niet om wat je wel of niet
Mijn Moment 2015. Inmiddels is het de 3e keer dat ik een poging waag om dat moment te benoemen. Op de één of andere manier lukt het me niet. Na ieder stuk tekst van 500 woorden heb ik het onbevredigende gevoel dat de lading niet wordt gedekt. Dit wil niet zeggen dat er onvoldoende bijzondere momenten zijn. Het blijft echter
Nee, het was geen glorieus moment, noch een nederlaag. Eerder banaal, die beslissende seconde, waarop ik de stekker eruit trok en zei: ‘Au Revoir Zichtbare Zaken’. 28 mei 2014 om 11:58 uur. Na twee jaar mantelzorgen, het afscheid van Lide, interen op je verdiensten en energie, aankomen in het land van rouw en gemis, de intrede van chronische vermoeidheid, concentratieproblemen,
When you think of me Remember the way that I used to beRemember the times I held you tenderly Remember the way that I loved you Het is December 2013. Het is alweer drie jaar geleden dat ik meedeed aan dit mooie project van Henk-Jan. Daarna kwam een tussentijd waarover ik niets wilde delen. Waarom? Wittgenstein zei: ‘Waarover men niet
Huub Koch, ontwerper Zichtbare Zaken 2010 was voor Zichtbare Zaken wederom een jaar met veel nieuwe ontwikkelingen. Niet in het minst omdat het bedrijf in juli zijn 5-jarig bestaan vierde. Als weblogger bracht ik in 2010 nieuwe structuur aan in mijn postings. Nieuw waren de boekbesprekingen, de Be Good and Show It inspiratiemails, en de Mini-Saga’s. Ook waren er weer
