Huub Koch

Voor het eerst sinds 2004 een paar dagen weg uit Nederland. Het is dinsdag 3 juli om 10:30 uur als ik bovenstaande foto maak, uit de auto die ons vanuit Örsundsbro, in de gemeente Enköping, naar Stockholm brengt voor een afscheidslunch. Die ochtend hebben we, net als elke dag, voor het ontbijt gezwommen in de Örsundaån, het riviertje met de brug die stamt uit het jaar 1050. Gemiddelde temperatuur van het water: 18 graden. Het is merkwaardig hoeveel herinneringen zo’n reisje oproept.

Zodra je in Zweden buiten de stad komt ben je in een oer-landschap. Je beweegt over wegen die door heuvels voeren, en eilanden met elkaar verbinden. Af en toe een grote boerderij, waar al generaties lang paarden gefokt worden of gewassen geteeld. Alles is hier van hout. De huizen, de winkels, de openbare ruimte. In traditionele kleuren geschilderd. Hier staat de tijd stil, ook als die ogenschijnlijk voorwaarts gaat.

Het doet me denken aan de reis die ik ooit door Amerika en Canada heb gemaakt in 1978. Daar trok ik met Canadese studievrienden door de Noordwestelijke bergen, logeerde in houten huizen aan de rand van een meer of kampeerde in de wildernis. Er leefden bruine beren in de buurt. We verbleven in een Indianen reservaat en maakten daar nieuwe vrienden. We leerden houthakken en vissen met een speer, staande op een rots in de rivier. Ook daar die landelijke atmosfeer, de stilte van de natuur. Enkel het geluid van vogels, dieren, de wind. Alle ‘stadse fratsen’ vallen dan van je af. Je wordt één met een vorm van leven die zo oud is als de mensheid. De ritmes van de dag en de seizoenen. Het weer. Natuurwetten die je duidelijk maken wat je plek is in het geheel. Onverbiddelijk.

Een ander beeld dat Zweden naar boven brengt gaat generaties terug in de tijd. Tsjechië van vaderskant en Italië van moederskant. Door het genealogisch onderzoek dat ik deed herken ik het landschap, de huizen en de mensen waar mijn overgrootouders van afstammen. Ook daar, in Zuid-Bohemen, draait het leven om hout. Er is dus een groot respect voor de bron van dit alles: het Bos.

Op aanraden van mijn gastvrije vriend uit Örsundsbro, die vanwege de liefde is geëmigreerd naar Zweden, las ik het boek ‘De man en het hout’ van Lars Mytting. Die legt heel precies uit welke rol de natuur in ons leven speelt en niet zonder humor. Als stadsmens merk je daar niet zoveel van. Maar zodra je buiten de stad woont is het een kwestie van overleven. Stel je maar eens voor dat je in je mooie houten huisje ingesneeuwd raakt midden in de winter en geen kant uit kunt. Als je dan geen zorg hebt gedragen voor een goede houtvoorraad die de kachel brandend houdt kun je doodvriezen.

Waarom is het bovenstaande illustratief als Mijn Moment van dit jaar?

Het leven is in wezen heel simpel. Aan ons om de dagelijkse praktijk makkelijk of moeilijk te maken, en bovenal… onze ware natuur te gehoorzamen.


Huub Koch (Rotterdam, 1956) is visueel strateeg, creative designer, design filosoof, weblogger, vlogger, boekbespreker en essayist. Koch debuteerde in 1975 als dichter, feuilletonist en prozaïst. Hij was actief als decorontwerper, documentair fotograaf, beeldend kunstenaar en design ondernemer.

http://www.huubkoch.nl/

12 gedachten over “Huub Koch”

  1. Avatar foto
    lieve janssens

    Ha Huub, weer is een tipje van de sluier over Huub opgetild!
    Fijn om elkaars vele “ikken” te leren kennen.
    Altijd welkom in onze ‘Hof van Heden”, Lieve en jan

  2. Ha Lieve, jawel de sluiers gaan er helemaal af! 😉 In 2018. En altijd mooi om te beseffen dat mensen veelzijdiger zijn dan ze denken en dat jezelf beperken tot één modus vivendi de beste der mogelijke werelden nooit in de weg staat. En we gaan het zien of onze wegen elkaar dit jaar weer gaan kruisen, bijvoorbeeld bij jullie mooie initiatief. Heb het goed! En groeten aan Jan. Huub.

  3. … onze ware natuur gehoorzamen… Dat smaakt naar meer sluiers oplichten. Maar ik lees dat dat helemaal goed komt dit jaar. Laat zien wat je waard bent en ik volg je op de voet! Veel plezier op deze nieuwe weg, Huub.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven