September 2015. Ik had een moeilijke keuze te maken. Stoppen bij Operation Education. Nadat we als team een jaar lang lief en leed gedeeld hadden, diep zijn gegaan, ’t lef hebben gehad om gewoon te doen, groot te dromen en onmogelijke ambities na te jagen was mijn rol uitgespeeld. Ben trots op wat we samen in dat jaar bereikt hebben. We hebben onszelf, niet zonder kleerscheuren, voor de leeuwen geworpen maar het was het meer dan waard. En Operation Education gaat nu zonder mij vol gas vooruit.
Maar wat dan? Opeens was daar weer een kruispunt van mogelijkheden. Mij niet onbekend en meestal zie ik die kansen gelijk en ga ervoor. Maar deze keer niet. Ik zag wel mogelijkheden maar op één of andere manier was het geloof weg. Geloof in mezelf en geloof in mijn kompas. Iets wat ik mij mijn hele leven nog nooit heb meegemaakt.
Weg naïviteit, weg onbezonnen optimisme en weg de wil om gewoon te gaan met die banaan. Algehele lusteloosheid en financieel aan de grond. Want ook daar had ik alle risico’s gelopen.
Het is nu december en ben langzaam uit de donkere krochten aan het kruipen. Waarschijnlijk ben ik in mijn eigen val getrapt: mijn zelf opgelegde ambitie die ik vorig jaar deelde: impact, impact, impact. Meer dan ooit geleerd dat het ontelbaar vaak struikelen is over de wereld maar ook vooral over mezelf. Ongenadig geconfronteerd met mijn eigen beperkingen. Kan (nog) niet voldoende veranderen om de ambitie waar te maken.
In al die voorgaande jaren zat ik waarschijnlijk ruim in mijn jas. Ik kon zijn wie ik was en daarbinnen had ik genoeg ruimte om alle variabelen op te vangen, ermee te jongleren en het zo een zekere mate van sturing te geven. Roer radicaal om? Stevige keuzes maken? Iets goeds in de waagschaal leggen omdat het moreel noodzakelijk was? Het onbekende omarmen? Geen probleem. Ik deed het gewoon.
Maar nu ben ik mijn grenzen tegengekomen. Werk aan de winkel. Ik moet wie ik ben en hoe ik acteer veranderen om de verandering die ik najaag werkelijkheid te kunnen maken. Ik moet keuzes maken die radicaler zijn dan ooit en consequenties hebben die ik niet kan overzien en mij verlammende angst inboezemen. Ik zal meer moeten opgeven dan ik tot nu toe heb gedaan. Ultiem kwetsbaar en afhankelijk.
Ik heb nog veel te leren in 2016. Hulp is meer dan welkom, noodzakelijk zelfs.
Erik Visser (@erikvisser). Vader van twee kerels waar ik zielsveel van hou. Liefhebber van mensen in alle mogelijke verschijningsvormen. En druk met onmogelijke projecten die onze samenleving weer wat beter maken.
Pittig Erik. Laat maar weten als ik iets voor je kan betekenen, sparren kan altijd.
Dappere erkenning van waar je nu bent. Herkenbaar ook. Ik wens je veel licht en inzichten en energie voor 2016
Held. Erkenning is je nieuwe start.
Tjezus… Wiens moment is dit?! Die van mij is toch pas op 31 dec gepland?! En ok, het heette bij mij niet operation education, maar wel zoiets. Jeetje Erik, als je erachter bent, doe effe een tussentijds mijn momentje, want als die zo treffend is als deze, dan kan ik ook weer een stap vooruit. En by the way, misschien helpt mijn mijnmomentje jou ook weer een stap vooruit, wie weet…
Daar zit je dan, gevangen in een machteloosheid die verlammend werkt. Als ik de code had om je te laten ontsnappen dan kreeg je hem meteen. Ik kan je nu alleen maar sterkte wensen en hopen dat 2016 snel een ommekeer brengen zal .
Hallo Suzanne, dank je wel voor je lieve aanbod. Daar kom ik zeker op terug.
Dank je wel Sanne en Edwin!
Dapper! De stap maar vooral het laten zijn van deze periode.
Dank je wel Marloes. Ik ben de code nog aan het kraken maar er zit vooruitgang in en ik heb de hoop dat 2016 positieve verandering brengt
Hallo Anke! Heb net even je website bezocht en wat over je gelezen. We hebben zeker veel raakvlakken in hoe we in de wereld staan en dus ook goed mogelijk dat we over dezelfde dingen struikelen 🙂 Zie nu erg uit naar jouw moment.
Ben druk bezig stappen te maken. Check bijvoorbeeld de laatste twee blogposts over waardevol werk en waar wat mijn projecten zijn in 2016 http://publicworks.nl/weblog/
Het voelt niet dapper Jacob Jan. Het is gewoon bittere noodzaak en ik probeer dat met pijn en moeite te accepteren en te begrijpen en er naar te handelen. Het leven is een geweldige waardevolle reis.
De mijn momenten van iedereen hier laten mij elk jaar weer opnieuw ervaren met hoeveel liefde alle ups en downs, verlies en geluk worden ervaren en meegenomen.
Een bijzondere blik in de spiegel! Impact, impact, impact… herkenbaar thema. Een boek over de chaos-theorie – de vlinder en de orkaan – veranderde ingrijpend hoe ik over impact dacht. Onderschat nooit de effecten van je kleinste beslissingen. Succes met je volgende stap!
Soms helpt het wel eens om iets in de tegenovergestelde richting te gaan doen dan waar je hart ligt, puur om noodzakelijke afstand te nemen tot dat wat je wilt bereiken en tot op dat moment nog niet gelukt is. Anders loop je in de valkuil dingen steeds op dezelfde manier te doen, of wellicht met kleine verschillen en het verleden wijst al uit dat dat niet de manier was. Ben benieuwd verder te lezen hoe je de dingen gaat aanpakken. Succes in ieder geval!
Djeez Erik. Ik kan niet anders dan je vanaf de zijlijn aanmoedigen. Niet opgeven hoor, gewoon doorzoeken! Het universum weet heus wel raad met je wanneer je jouw juiste paadje weer hebt gevonden.
En daarnaast denk ik: wat jammer dat we elkaar niet meer echt volgen…
Liefs!
SanneW
“Ik moet wie ik ben en hoe ik acteer veranderen om de verandering die ik najaag werkelijkheid te kunnen maken”.
Mooi pakkend en eerlijk verhaal. Verander echter met mate; jezelf kunnen zijn is misschien wel het hoogste goed!! Dank voor het delen en toi toi toi met jagen.
Mooi. Kwetsbaar. Dapper. Noodzakelijk.
Dankjewel voor je delen.
Hallo Erno, ken de vlinder maar ik denk toch dat je de chaos soms moet helpen door de juiste stappen te zetten 🙂
Dank je wel Elisabeth. Heb wel eens een andere kant opgezocht maar daar wist al heel snel dat daar mijn persoonlijk geluk niet zit. Ik moet juist dichter op het vuur zitten. Nog beter weten wie ik ben, hoe de wereld werkt en hoe ik me daarmee wil verhouden en hoe ik daar van waarde kan zijn. Ik ben ook benieuwd hoe het zich in 2016 zal uitkristalliseren, maar ik heb er vertrouwen in.
Dank je wel Sanne!
Dank je wel Evert. Je hebt helemaal gelijk. Je moet jezelf niet verliezen in de verandering. Trouw blijven aan jezelf maar ook inzien dat wie je bent geen statisch gegeven is maar juist continue in beweging.
Hierin de harmonie zoeken en jezelf uitdagen is daar onlosmakelijk aan verbonden.
Dank je wel Yama. Wie je bent (en wat je doet) is een reis en jij bent heerlijk op weg 🙂
Mooi mooi mooi weer Erik. We missen je natuurlijk vreselijk bij Operation Education. Maar fijn dat je niet zo erg ver weg bent en het is mooi om je proces te volgen. We zullen nog heel veel van je horen 🙂