Hanneke van Stokkom

Nieuwsvolger als ik ben, kreeg ik al vroeg mee dat er in China een virus heerste wat wel heel eng klonk. Tijdens onze vakantie naar Lapland in februari was ik dan ook steeds druk in de weer met ontsmettingsmiddelen. En toch was ik, zoals zoveel mensen, totaal overvallen toen Corona een nieuwe realiteit inluidde.

Het laatste uur op kantoor met het team is er één die ik niet snel vergeet. Ons overleg over wat nog veilig was en wat niet. De knoop doorhakken en iedereen vragen om thuis te gaan werken. Nog even afspreken wie de planten water geeft en snel vertrekken. In de auto dacht ik na over de onwerkelijkheid van dit alles. “Hoe lang zou het duren voor ik iedereen weer in het echt zou zien.”

We doken als team meteen de virtuele wereld in. In het begin zagen we elkaar drie keer daags in Google Meet. Dat was teveel, we realiseerden ons nog niet dat je na een ochtend videobellen, online overleggen en training geven, echt even wat anders moest gaan doen. Ik lag wakker van de spanning. “Hoe gaan we dit redden als organisatie”. Maar al snel kwamen nieuwe ideeën en de overtuiging:”We moeten handelen! Al die initiatieven die inwoners nu optuigen moeten voor hun hele gemeenschap zichtbaar worden en blijven. Buren kunnen juist nu elkaar helpen. Wij kunnen samen met de buurtverbinders het verschil maken!” Het was door door door doorgaan.

Rond augustus werd ons duidelijk dat we op de goede weg zaten. Tijd voor een kort moment van bezinning.  Wat was er allemaal gebeurd en wat zat er aan te komen? Het was duidelijk dat we intern gestructureerder moesten gaan werken. Doordat we elkaar ’s ochtends alleen virtueel bij onze stand-ups zagen, werden dingen die vanzelfsprekend bleken toen we bij elkaar zaten, opeens dingen waarover afspraken gemaakt moesten worden. Zo doken we de tweede golf in. En opnieuw was het door door door.

Nu eind van het jaar. We staan er. Moe, maar met vaste grond onder de voeten. Als team klaar voor de volgende stap. Een klant stelde me laatst een vraag uit ons buurtspel: “Wat kunnen andere mensen leren van hetgeen jij aan het doen bent?”. Ik hoefde niet na te denken over het antwoord: “Doorzetten en volhouden”. Tekenend voor dit jaar.

Mijn man gaf me het mooiste inzicht. “Wat hoor ik jullie toch vreselijk vaak lachen en lol hebben met elkaar,”. Dat dat ons is gelukt, juist tijdens dit jaar. De trots die ik voel op ons team. Dat is mijn moment.

Ik ben Hanneke van Stokkom, mede oprichter van mijnbuurtje.nl. Samen met ons team en honderden buurtverbinders zorgen we in steeds meer gemeenten samen voor (nog meer) betrokken buurten.