Dat mijn vader op het nippertje nog zelf heeft mogen beslissen om te sterven is niet mijn moment. Dat is echt zijn moment. Uiteindelijk ging hij in zes weken van diagnose naar overlijden. In die nachtmerrie in het zonovergoten voorjaar, was er ook een enorm hoogtepunt. Begin mei, toen we nog hoop hadden op een experimentele behandeling, zou ik naar MoJoCon gaan, hét congres over Mobiele Journalistiek in Galway Ierland. Mijn vader zei dat ik moest gaan: “Daar kun je mooie nieuwe dingen leren.”
Mijn vader was altijd vooruitstrevend: had al een filmcamera in de jaren zeventig, een computer begin jaren tachtig en was in de jaren negentig één van de eerste plattelandsvernieuwers die zijn boerenbedrijf stopte en de stallen verbouwde tot fitnesscentrum.
Daar in Galway (inderdaad van die hit van Ed Sheeran die toen net uitkwam), werd ik volledig gegrepen door het enthousiasme van de internationale MoJo-community. Deze vrolijke pioniers bleken net zo gek van de nieuwste toepassingen als ikzelf: apps en gadgets die van je smartphone een topcamera of uitgebreide editingtool maken. Hoe je de smartphone optimaal inzet voor mobile storytelling, social media of hoe je documentair kan draaien voor een omroep. Er kan veel, maar met 5G, AR en 360-graden-video komt er nog veel meer aan. Vier dagen lang heb ik alle kennis opgevreten.
Eenmaal thuis was de glans er snel af. Mijn vader was alweer achteruit gegaan. Hij luisterde naar mijn verhalen over de nieuwste ontwikkelingen en zei: “Die neem je toch maar mooi weer mee.”
Eind mei is mijn vader al overleden. Daarna heb ik twee maanden niet gewerkt op de videoredactie van de NOS: stil staan, verdrietig zijn, je afvragen wat er in die rollercoaster eigenlijk is gebeurd.
Onbewust zat ik in die periode steeds meer op de besloten pagina van de internationale MoJo-community en steeds minder op nos.nl. Ik voelde dat mijn hart een andere kant op ging. Dus daar was dan mijn moment 2017: ik wil de innovatie achterna, net als mijn vader altijd heeft gedaan.
Maar toch. De NOS is mijn vertrouwde plek, met de liefste en leukste collega’s van het land. Daar ga je niet zomaar weg. Toen ik dit een paar weken geleden met mijn chef besprak zei ze: “Het gaat weer goed met je, het is blijkbaar tijd om het nest te verlaten en uit te vliegen.” En ik dacht: ja, zo is het. Het was een lange reis, in meerdere opzichten, maar dit is mijn pad.
Mijn vader is nu een half jaar dood en we missen hem iedere dag. Toch wordt langzaam duidelijk dat hij niet weg is. Door de keuzes die we maken leeft hij door in ons, zijn kinderen en kleinkinderen. Nu realiseer ik me pas dat het zoeken naar nieuwe ontwikkelingen me in het bloed zit. Dit is het leven dat hij me altijd heeft voor geleefd en van mij een trotse dochter maakt: een beetje lef tonen, niet bang zijn, gewoon proberen, dan kunnen er mooie dingen gebeuren. Dankjewel pap, dat is precies wat ik ga doen.
Harmke Oudenampsen is eigenaar van MediaShot. In 2017 was ze freelance videoredacteur bij het NOS Journaal en gaf ze daarnaast trainingen. Vanaf 2018 gaat ze 100% MoJo, als specialist en trainer Filmen met Smartphone.
Mooi verwoord, Harmke!
Fijn, warm verhaal, Harmke. En ook zo prettig opgeschreven. Mooi hoe jouw vader ook na zijn heengaan zo dichtbij je blijft. Hij woont immers waar hij altijd heeft gewoond. In je hart.
Wat een warm, mooi en stoer moment. Veel geluk Harmke!
Wat mooi, in de voetsporen van je geweldige vader!
Wat mooi geschreven Harmke…”Vake bu’j te bange”..jij niet!! Hoop dat er mooie momenten op je pad gaan komen in het nieuwe jaar!
Wat een prachtig indrukwekkend verhaal. Mooi hoe je vader voortleeft!
Succes
Die papa’s hè! Die doen wat met je. Mooi geschreven Harmke! Veel succes. Liefs Margriet
Mooie weg die je volgt en veel succes met het vervolg!
dat heeft je pa mooi voor je geregeld??
wat het dan zal voortbrengen?! spannend en erg leuk! succes 🙂
Mooi Harmke!
Go for it! Prachtig verwoord! Soms is een heftige ervaring nodig om te leren en te groeien. Hij is vast enorm trots op je…
Machtig mooi verhaal, de liefde voor je vader en je passie. Succes!
Mooi verhaal, helaas voor je vader niet goed afgelopen. Sometimes life sucks …..
Hallo Harmke, onverwachts kwam ik je prachtige verhaal tegen op het internet. dit zelfde gevoel wat jij hebt van de vader heb ik van mijn te vroeg overleden echtgenote.
Leuk om een oud-leerling van het BC in Zutphen op deze wijze te ‘ontmoeten’. Het ga je goed ! Veel succes.