“Wat was het mooi, ik denk de mooiste dag van mijn leven,” zei René de dag na ons huwelijksfeest. Meteen flitst het door mijn hoofd: zijn de dagen dat de kinderen geboren zijn niet belangrijker? Maar ik moet heel hard lachen als een vriendin droog opmerkt: “De dag dat een baby wordt geboren is achteraf wel bijzonder, maar om het nou dé mooiste dag te noemen…”
Trouwen in 2020 was een groter avontuur dan bedacht. Begin dit jaar geven we iedereen de datum door, die we in het voorjaar weer afzeggen. Het grote dansfeest waarop we ons hebben verheugd, een soort teenage-party met in ieder geval alle vrienden van onze vijf kinderen, zit er nu niet in. Tot we in de zomer denken: we wilden het niet voor niks dit jaar regelen.
Dus stiekem met z’n tweeën? Dat kunnen we de familie niet aan doen. Een flitshuwelijk? Voor ons samengestelde gezin vinden we trouwen zonder rituelen en symboliek niet zo’n goed idee. Als we horen we dat één van mijn grappigste oud-videocursisten Boris ook trouwambtenaar is en de gemeente akkoord is met de tuin als trouw- en feestlocatie, staan alle lichten op groen.
Foto: Hermien Marsman
We willen geen superspread-event worden en dus plannen we voor 18 september een kleine ceremonie met familie, de avond met een corono-proof-uurtje voor de oudere buren en daarna de vrienden volgens het ‘gezond-verstand-principe.’
Maar dan nemen de besmettingen weer toe, alhoewel er in oost-Nederland weinig aan de hand is. Er dreigen nieuwe maatregelen, maar die blijven ook weer uit. De huwelijksfoto’s van de minister van Justitie stralen uit dat het best wel mee valt met dat gevaar. Logisch, buiten is er weinig aan de hand. We brengen onze tuin in een mini-festival-sfeer.
En dan is het opeens de aller zonnigste dag van september. Boris citeert uit Mijn Moment blog 2019 over het aanzoek, over samen en een nieuw thuis bouwen. Onze kinderen die elkaar feliciteren omdat we nu officieel stieffamilie zijn. René is altijd ‘goed te pas’ zoals we dat in de Achterhoek zeggen, maar jeetje wat kijkt hij blij. En ik geniet, de hele dag.
Foto: Hermien Marsman
’s Avonds heeft een enkele gast afgezegd vanwege verkoudheid. Iedereen die komt voelt zich gezond, heeft zin in een feestje en is zo vrolijk dat burgerlijke ongehoorzaamheid niet uit kan blijven. We dansen en we dansen en vieren het leven tot diep in de nacht.
Achteraf heeft niemand het virus opgelopen. Vertrouwen op gezond verstand bleek terecht. Inmiddels ziet de wereld er veel grimmiger uit. Landen met de strengste lockdowns hebben de hoogste besmettingscijfers. Horecabedrijven die hebben geïnvesteerd in extra ventilatie moeten dicht. Kinderen zitten bibberend bij elkaar in de klas, maar mogen daarbuiten nauwelijks afspreken. Hun vrienden die de hele dag in bed liggen, afgewisseld met anderhalf uur online les op het MBO. Of voor het eerst naar de universiteit gaan, maar het gebouw van binnen nog nooit hebben gezien. Het gezonde verstand is ver weg. Het voelt koud en guur.
Maar die ene warme zonnige dag waarop we in vrijheid dansten alsof ons leven er vanaf hing, pakt niemand ons meer af. Achteraf ben ik blij dat we hebben door gezet. Er was een klein beetje burgerlijke ongehoorzaamheid voor nodig. Maar soms moet dat, want het kan zomaar leiden tot de mooiste dag van je leven.
Harmke Oudenampsen is mede-eigenaar en video-expert van Zakelijk in Beeld. Ze leert organisaties filmen en vloggen vanuit plekken waar grote nieuwscamera’s niet komen. Van het Nederlandse Erasmus MC tot een vluchtelingenkamp in Bangladesh. Volgens haar is de videorevolutie in 2020 definitief doorgebroken.
Wat een mooie stralende club mooie people. Geniet van elkaar. Gefeliciteerd!