Ik zit in een karakteristiek Utrechts café. Tegenover me een man en een vrouw. Of eigenlijk zitten we in een soort driehoekje. Het is warm, benauwend, maar de broeierige sfeer aan tafel heeft hier een heel andere reden dan de temperatuur. Dit gesprek zou er eigenlijk niet moeten zijn, niet mogen zijn, toch is het nodig. Blijkbaar.
Het is donderdag 1 juli 2015, einde van de middag, een kwartier eerder wandelde ik richting Park Lepelenburg. Daar zou op dat moment de ploegenpresentatie voorafgaand aan de Grand Départ plaats gaan vinden. Binnen het project Economische Activatie had ik mijzelf toegestaan op enkele officiële uitnodigingen wél in te gaan en dit was zo’n hele speciale. Tot het telefoontje kwam. Trouble in paradise.
Utrecht zou iets unieks gaan beleven. Niet alleen op het gebied van sport en evenementen, ook op het gebied van samenwerking tussen ondernemers. Waar een jaar eerder bij het WK er geen enkel scherm stond en geen feestpleinen waren en de meeste ondernemers ieder voor zich een eigen feestje bouwden, ontstond er rondom de Tourstart samenwerking. Met veel inzet, met veel overtuigingskracht van toonzettende ondernemers die anderen op sleeptouw namen, met een ongekende toewijding, ontstond er langzaamaan een plaatje met zo’n twintig feest-locaties. Evenementenspots met activiteiten, eten, drinken en grote beeldschermen, waarbij meer dan honderd ondernemers vol gingen voor het neerzetten van Utrecht als meest veilige en gastvrije evenementenstad van Nederland. Samen. Met de toekomst als belofte als het zou slagen.
De ingetogen woede en frustraties zijn voelbaar aan de tafel. Dit mag toch niet misgaan op de nukken van één persoon? Argumenten vliegen over en weer en lijken te landen, dan weer te verdampen als het zweet op de huiden. We lijken een vergelijk te treffen en met één zin zijn we weer terug bij af. Zelden heb ik iemand aan tafel zo onderkoeld en beheerst zó boos zien zijn. We móeten dit oplossen, dit is waar duizenden mensen keihard aan gewerkt hebben. Ook dit onderdeel moet slagen. De hitte van de emotie strijdt vol met het besef dat we hier het hoofd koel moeten houden. De intensiteit van het gesprek neemt evenredig toe met de toestroom van het publiek buiten. Park Lepelenburg barst uit z’n voegen met de meest indrukwekkende ploegenpresentatie ooit en het publiek zoekt de beeldschermen in de stad op om het te kunnen volgen. Midden tussen de feestvierende fietsfanaten gaan we uiteen in volle onzekerheid. Er lijkt een akkoord, maar de toezegging van de ondernemer is flinterdun. De volgende middag moeten acties de woorden ondersteunen.
Vrijdagmiddag om half drie komt het verlossende telefoontje. De ondernemer houdt woord. Vier dagen met meer dan een miljoen bezoekers en minder incidenten dan een reguliere zaterdagavond! Utrecht zag het mooiste feestweekend in haar geschiedenis.
Hermannus Stegeman was coördinator economische activatie Grand Départ Utrecht 2015 en begeleidt ondernemers individueel en collectief op het gebied van gastvrijheid, ontmoetingsmanagement, ondernemerschap en communicatie
Mooi moment!
Mooi geschreven Hermannus zoals ik je ken altijd wel in mogelijkheden denken