Hermannus Stegeman

Langzaam tel ik af naar nul. Inmiddels bij vijftien. Maar met het dalen van de nummers neemt de onzekerheid neemt toe. Gaat dit wel goed? De dreiging hing al in de lucht en met het steeds donkerder worden begint het inmiddels zachtjes te regenen Veertien De benen doen pijn, maar het gaat beter dan ik dacht. Ze zeggen dat je

Het zijn de laatste dagen van de laatste week van februari en bijna achteloos retweet ik een post via een raadslid van mijn gemeente. Het is geen wedstrijd, soms is de één eerder, dan de ander en het voelt vertrouwd, samen bepaalde gemeentelijke boodschappen verder brengen. Beiden vinden we het belangrijk om gemeentenieuws en ook speciale mededelingen van de gemeente

Ik zit in een karakteristiek Utrechts café. Tegenover me een man en een vrouw. Of eigenlijk zitten we in een soort driehoekje. Het is warm, benauwend, maar de broeierige sfeer aan tafel heeft hier een heel andere reden dan de temperatuur. Dit gesprek zou er eigenlijk niet moeten zijn, niet mogen zijn, toch is het nodig. Blijkbaar. Het is donderdag

Samen staan we bij het graf, drie jaar later. Steeds meer vervagen de herinneringen en dat voelt goed, hoe raar dat ook klinkt. Het is als het optrekken van mist waardoor het landschap zich weer in alle schoonheid tonen kan. Het haalt de pijn ook beetje bij beetje weg en het gat dat ontstond wordt meer en meer ingevuld met

“Once a profound truth has been seen, it cannot be ‘unseen’. There’s no ‘going back’ to the person you were. Even if such a possibility did exist… why would you want to?” David Sim. 31 oktober 2014. Bruut wakker worden. Weg droom. Koude werkelijkheid. Ben ik gewoon te naïef? Geloof ik teveel in het positieve? Ergens moet het goede toch

Heerlijk voelt het, om de uitnodiging van Henk-Jan in de bus te krijgen voor een nieuwe #MijnMoment. Even rustig een moment zoeken om het afgelopen jaar te beschouwen, terug te kijken en te zoeken naar de hoogtepunten/dieptepunten.. Vertwijfeld voelt het, deze afgelopen weken, terwijl ik probeer te zoeken naar welk moment ik onderwerp moet maken van #MijnMoment2013. Waar ik de

Vorig jaar eindigde ik Mijn Moment met “Dus ik lééf, alsof mijn leven net begint..” Onbevangen het diepe in, genieten, lekker op mijn gevoel af. En dat heb ik het jaar ook zo gehouden. Terugkijkend op 2012 kan ik er zakelijk eigenlijk niet één specifiek hoogtepunt uit halen. Zakelijk waren er talloze prachtige momenten. In bestuurlijk opzicht, voor KHN afdeling

Hermannus Stegeman, Hofman Café Utrecht Zwaar vereerd door het verzoek van Henk-Jan tik ik mijn bijdrage. Maar wel met zichtbare moeite. Want 2011 was zonder meer een emotionele rollercoaster. Terugblikkend is er natuurlijk vorige week de definitieve verkoop van mijn aandelen in Hofman Café en Brasserie Borgesius aan mijn compagnon. Hoewel schertsend door @puur al aangemerkt als “cashen”, zie ik