Op 6 december had ik een vrije dag. Zo eentje die al weken dik omlijnd in mijn agenda stond en waar ik al minstens honderd keer naar had verlangd. Ik zou vol energie opstaan, me klaarmaken voor een twee uur durende autorit naar Amsterdam en daar bijkletsen met een dierbare vriendin die ik al een half jaar niet had gezien. We zouden mijmeren over onze levens, langs de versierde straten en verlichte grachten lopen en proosten op ons leven.
Zouden. Want die bewuste ochtend kon ik mezelf met de beste wil van de wereld niet uit bed krijgen. Mijn lijf was zwaar, Amsterdam leek een wereldreis van me verwijderd en ik had niet de energie om ook maar iets gezelligs te doen met wie dan ook. Teleurstelling borrelde op in mijn buik. Ging dit uitje dan echt aan mijn neus voorbij? En waarom in hemelsnaam?
De afgelopen zes jaar ben ik een alleenstaande carrièremoeder geweest. Mijn kind en bedrijf gingen voor alles, de rest was bijzaak. Oké, ik ben geen luizenmoeder, voorleeshulp of rekenmama, maar iedere dag dat mijn dochter thuiskwam van school, zorgde ik dat ik er was. Laptoploze middagen die ik voor geen goud had willen missen. Pas als zij naar bed ging, pakte ik mijn uurtjes voor mijn studie beïnvloedingspsychologie en werkte ik ’s avonds door om afspraken voor te bereiden, presentaties in elkaar te zetten en trainingen te maken voor klanten tot ik zelf naar bed ging. Moe, maar voldaan. Althans dat dacht ik. Want de borrels die ik oversloeg, de uitjes met vriendinnen waar ik verstek liet gaan of die spontane koppen koffie tussendoor, miste ik wel degelijk.
Waar ik de afgelopen jaren volledig in contact stond met mijn dochter en mijn klanten, vergat ik mijn sociale leven en daarmee mezelf. Ik laadde slechts op tijdens schaarse vakanties en sporadische weekendjes weg. En dat is te weinig.
Mijn kind en werk blijven belangrijk, maar daar stopt het niet. Ik wil meer energie voor de dingen die ik belangrijk vind, maar ook voor de dingen die belangrijk zijn voor mij. Niet méér werken, maar slimmer.
Daarom bedacht ik die ochtend in december een concept waarmee ik minder hoef te werken en toch hetzelfde verdien. Een model dat mijn klanten optimaal ondersteunt en goed voor mij zorgt. Een model waarbij ik het beste te geven heb, juist omdat ik ook tijd kan maken voor echte connecties, met vriendinnen en met mezelf. Ik heb het die ochtend direct gepitcht bij klanten en de reacties waren nog beter dan gehoopt. Dus het kan. En dat maakt die vervelende ochtend in december misschien niet tot het leukste, maar wel tot het meest waardevolle moment van het jaar.
Marjolein Bongers woont samen met haar dochter Julia. Ze is oprichter van House of Social Media en de Online LinkedIn Academy en is keynote spreker, trainer en social media strateeg. Haar motto: Leven met lef en liefde loont.
Zo zie je maar, ook tegenslag is ergens goed voor. Fijn geschreven stuk, Marjolein, en goed dat je op de rem getrapt hebt. Maar nu ben ik wel erg benieuwd naar jouw slimme oplossing…! 😉
MARJOLEIN, dat heb je goed gedaan. En dat dagje Amsterdam komt nog wel!
Denk ook aan jezelf, houd je sociale contacten aan want die zijn ó zo belangrijk. ( advies van je moeder!)
Lieve Pippi, al vele jaren ben je in ons leven met alle ups & downs samen met je kleine prachtige Juul. En nog elke dag is er wel een moment dat ik of wij aan je denken…trots zijn op mooie momenten die we samen met onze prachtige meiden mogen beleven.
Vaak is er een moment dat ik even stil sta bij “ ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan”.
Alles in het leven is de moeite waard, klein of groot ❤️
2020 word niet alleen mijn jaar zoals je laatst schreef maar zal ons jaar worden. Met als mooie afsluiter een prachtige reis met onze twee kanjers ❤️ Heb je lief in goede & slechte tijden voor altijd
Mooi en open verhaal Marjolein, af en toe stil staan en je afvragen, waar ben ik in godsnaam overal mee bezig? Is dit het leven wat ik de rest van mijn leven wil leiden, waar ben ik? Besteed ik wel echt tijd aan mijzelf?
Mooi dat je elke dag keuzes kunt maken om stil te staan en nieuwe keuzes kunt maken.
Mij is geleerd dat je van hard werken niet dood gaat maar van slimmer werken je wel langer kunt genieten van het leven.
Geniet van JOUW leven en van jouw tijd want we krijgen nu eenmaal steeds minder tijd om te leven en te genieten
Heel veel succes