Marjolein Bongers

Het was 22 maart. De dag dat de mooiste wens van mijn dochter Julia in vervulling ging: samen met papa en mama naar Disneyland in Parijs. Natuurlijk vond ze het prachtig om Mickey en Goofy te ontmoeten, maar wat voor haar nog veel belangrijker was, was dat ons ‘gezin’ weer even, voor één dag, compleet was. Samen met papa en mama op pad, weer even zoals vroeger.  

De glimlach op haar gezicht is deze dag niet verdwenen, zelfs niet tijdens de vier uur durende trip in de auto. En de vijf uur durende trip terug. Ze genoot van het samenzijn met papa en mama; iets wat ze al drie jaar met veel verdriet moet missen. Daar kon geen attractie en zelfs geen Lion King tegenop.  En ik, ik genoot van haar.

Ik herinner me mijn moment  nog goed: het was die dag in maart grijs, bewolkt en  ontzettend druk in Disneyland. We liepen van de ene naar de andere attractie toen héél even de zon doorkwam. Een kwestie van een paar seconden. Ik stopte abrupt met lopen, draaide mijn gezicht naar die gouden bol, sloot mijn ogen en genoot zo’n 20 seconden van de zonnestralen die even mijn gezicht verwarmden.

Mijn moment. Eenvoudig, bizar kort maar heel krachtig.

In Mijn Moment van vorig jaar, beloofde ik het leven te gaan vieren. In mijn mooiste jurk welteverstaan, want het leven verdient immers de mooiste jurk. Die jurk die heb ik aangetrokken. Meermaals zelfs. Ik bezocht de feestjes van het leven waar ik dacht het geluk te vinden.  Maar niets bleek minder waar. 

In 2015 heb ik geleerd dat je groot geluk niet geforceerd kunt vinden of het eindeloos kunt vasthouden. Hoe harder ik zocht, hoe verder het weg leek. Maar ik heb ook geleerd dat geluk in heel kleine dingen zit en dat je die simpele geluksmomenten eenvoudig kunt opzoeken: de zon op mijn huid voelen; de glimlach van mijn dochter; een radslag op het strand; een avond whiskey drinken met een vriendin… stuk voor stuk geluksmomenten die ik koester.

Parijs en de zon voor 20 seconden op mijn huid maakten me duidelijk dat het leven zich niet laat vangen. Jagen heeft geen zin. Het leven vindt jou wel. Maar je moet het wel wíllen zien in kleine momenten. En dat kan in mijn allermooiste jurk, maar net zo goed in mijn oude joggingbroek alleen op de bank.


Marjolein Bongers woont samen met haar lieve dochter Julia (7).  Ze is eigenaresse van House of Social Media en is trainer, spreker, social media strateeg en columniste. Haar motto:  “Leven met lef en liefde loont”.  www.houseofsocialmedia.nl

MijnMoment

24 gedachten over “Marjolein Bongers”

  1. Avatar foto
    Evert Cuijpers

    Mooi, Marjolein. En voor allermooiste jurken geldt hetzelfde als voor glazen muiltjes; uiteindelijk gaan ze passen.

  2. Baf! Jouw moment komt ff binnen. Ik sta aan het begin & moet nog ervaren wat jij al hebt ontdekt. Hopelijk lukt dat in 2016. Veel mooie momenten gewenst!

  3. Wat een mooi berichtje heb jij geschreven Marjolein , geluk zit inderdaad in de kleinste dingen. Nog een prettige kerst met je dochter Marjolein

  4. Mooi! En wat knap je dit gedaan hebt samen met je dochter! Lichtpuntjes groot of klein, je hoeft ze niet te zoeken , maar je kunt ze ook zijn! Heel veel liefde en geluk 2016

  5. Puur geschreven……
    Volg je hart en je gevoel, geniet van de kleine dingen in het leven. Terugkijkend realiseer je je het waren belangrijke momenten.

  6. Respect en waar……t leven als je “geluk” hebt bestaat uit vele momenten die zich later als zodanig kwalificeren dat we er de term gelukkig aanhangen en er van hopen te leren , een lastig te omschrijven warm gevoel nooit meer na te doen maar ook voor eeuwig in ons geheugen een echte waarheid en nooit een leugen…..Volg je hart maar gebruik je verstand en alles valt hopelijk in zijn natuurlijk verband …..en ik hoop voor mezelf dat ik ook meer van die momenten mag beleven en vanzelfsprekend gun ik dat ieder ander medemens idem ….make love no war

  7. Wat een prachtig moment. Mooi en bijzonder dat jullie dit samen met haar doen. Mijn dochtertje droomt er van. Wie weet ooit.

  8. Zeker een mooi verhaal, dat je van je geluk om je heen bewust wordt, dat de pijn, die we onze kinderen aandoen tijdens onze zoektocht naar geluk, wat helaas ooh zovelen meemaken, pas achteraf beseffen, anders waren we er wellicht nooit aan begonnen…….

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven