Jaren koos ik de kleinste kerstboom die er te vinden was, verstopte ik me tijdens die gevreesde kerstdagen het liefst onder een dekbed en probeerde ik het mantra ‘leef in het nu’ krampachtig te geloven. Maar hoe meer ik mijn best deed, hoe verder ik van het nu afdreef. De mooie geluksspreuken die mijn muren sierden, voelde ik niet. Mijn hoofd zag ze en sloeg ze op als waardevolle informatie, maar transporteerde die niet verder naar mijn strak omheinde hart.
De afgelopen jaren lagen mijn momenten altijd in de toekomst, of het verleden. De essentie daarvan is dat ik niet echt gelukkig was en aan ’t jagen was naar geluk en liefde, in momenten. Ik creëerde zelf bewust geluksmomenten of ze overkwamen me. Maar altijd was het kortstondig. Vorig jaar schreef ik in mijnmoment: ‘Jagen heeft geen zin. Het leven vindt jou wel’ en na het verzenden van deze blog zocht ik, verslaafd aan die kortstondige geluksmomenten, toch weer verder naar de lichtheid van het leven.
Het geluk is er nu en ik hoef niet meer te “vluchten” uit de realiteit of te “jagen” en daardoor is elk moment mijn moment. Het verleden en de toekomst zijn samengekomen in het nu. En nu is mijn moment. De liefde heeft mijn omheinde hart bevrijd en de link naar die mooie mantra’s in mijn hoofd hersteld. Mijn bloed stroomt weer, gedachten en gevoelens vloeien overdadig en ogenschijnlijk eenvoudig geluk geeft alle momenten glans. Waar ik vroeger joeg, ontvang ik nu zonder verwachtingen en geniet ik van ieder moment. Innerlijke rust maakt ieder moment de moeite waard, of het nou ‘mijn moment’ is of niet. De wet van de zwaartekracht en de wet van geluk hebben een bijzondere overeenkomst: laat iets los en het komt schijnbaar moeiteloos bij je terug.
Dit jaar staat de kerstboom al vroeg. Geen klein exemplaar deze keer, maar één die – net als mijn leven nu – straalt van lichtheid en versierd is met het leven dat ik weer heb teruggevonden. Het leven dat mij heeft gevonden. Niet in een ideale toekomst of in een geromantiseerd verleden, maar simpelweg en zonder opsmuk: in het nu. Mijn moment.
Marjolein Bongers woont samen met haar lieve dochter Julia (8). Ze is oprichter van House of Social Media en is trainer, spreker, blogger en social media strateeg.
Haar motto: “Leven met lef en liefde loont” www.houseofsocialmedia.nl
Foto: http://www.alexiavdm.nl/
Mooi!
Wow. Wat prachtig. Geniet ervan, van het nu, je mooie boom & leven!
liefdevolle wijsheid..
Niet in een ideale toekomst of in een geromantiseerd verleden, maar simpelweg en zonder opsmuk: in het nu. Mijn moment.
Dat is best herkenbaar. Zelfliefde en dromen uit laten komen. Mooi om te lezen dat je “HET” gevonden hebt.?
Mooi! Ik lees “valstrik van het geluk”. Boeiend boek! Veel parallellen met jouw verhaal. Streven naar geluk werkt eigenlijk altijd averechts.
Mooi!
Mooi Marjolein!
Geweldig, wat fijn voor je!! Mooiste wat er is.
Lieve Marjolein, wat een rijkdom. Wat prachtig verwoord en wat geweldig dat je de kunst van het nietsdoen verstaat. Geniet van het moment want meer is er ook niet. Groetjes Diane Verhoeven
Inspirerend Marjolein!
Loslaten is een heel moeilijk ‘werkwoord’ mooi dat je er bent
Muziek in m’n oren, jouw moment, Marjolein. Heb je fijn opgeschreven ook. Dat belooft veel goeds voor 2017. Dikke kus op je wangen…!
De jurk!
Mooi Marjolein, enjoy!!
Dank jullie wel voor de mooie en lieve reacties! Fijne dagen!
Mooi Marjolein! Herkenbaar! Hier staat tegenwoordig ook een “grote” kerstboom in huis te stralen!
Herkenbaar Marjolein. Ik ben zover nog niet.
Prettige Kerst en de beste wensen voor het nieuwe jaar.
Super, wat mooi beschreven, en wat herkenbaar. Dat je hart weer open kan gaan en je de dingen weer anders beleeft. Wat heerlijk voor je, en ook voor de mensen om je heen! Ik wens je een liefdevol 2017
Wat mooi geschreven en wat herkenbaar op sommige punten.
Very nice…. Zo is het ook bij mij, alleen in mijn hoofd en nu heb jij het op papier gezet. Thnx 🙂 ! Geniet van alles om je heen en een gezond, sportief maar bovenal een liefdevol 2017 toegewenst!
Zag nu pas jouw mooi verhaal. Velen zullen zich hierin herkennen.
Mooi geschreven Marjolein!