Op zoek naar ‘het ‘ moment bladeren ik door mijn digitale fotoalbums en kom tot de conclusie dat ik ruim twee jaar na de ‘grote verhuizing ‘ nog steeds het gevoel heb op vakantie te zijn in eigen land. Niet langer deel uitmaken van een anonieme massa, maar onderdeel zijn van een hechte gemeenschap, heeft rust gebracht.
Het was geen jaar van drama’s, geen ingrijpende veranderingen maar stabiliteit op alle fronten. De rolverdeling thuis is min of meer vastomlijnd, maar mijn werkzame dagen maken dat meer dan goed. De vrijheid die ik daar heb geeft me de ruimte om verdieping te zoeken, taken uit te breiden of zelfs nieuwe uitdagingen aan te gaan. Het feit dat ik zo nu en dan ook op andere locaties te vinden ben zorgt er voor dat geen week er hetzelfde uitziet . Zo’n ritje Maastricht- Aken, dwars door het Limburgse landschap, staat garant voor een zingend hart. Limburg, ik mag er wonen en werken.
De twitter wereld is wat meer naar de achtergrond geschoven. Wat ik nodig heb is onder handbereik, de laatste ontwikkelingen zijn voor mij niet meer relevant. Ik hoef ook niet meer overal een mening over te hebben of betrokken te zijn bij de laatste ‘hype’. Ik mis geen filmpjes die ik toch al niet wilde zien en de mensen die ik een warm hart toe draag vind ik ook zonder twitter want ze facebooken allemaal. Alleen Instagram* en ik zijn nog dikke maatjes. Ik laat mijn ogen het liever woord doen en dat is vaak nog beter ook.
Mijn moment van dit jaar heeft met mijn dorp te maken. Vorig jaar werd er voor de Kerst een actie georganiseerd om dorpsgenoten die van de voedselbank afhankelijk zijn eens iets extra’s te geven en dat was een succes. Zo’n succes dat dit jaar nog groter wordt uitgepakt. Een alternatief glazenhuis oftewel ‘ing Hootsere keet’ (een houten hut) met een DJ op de markt waar iedereen een verzoekplaat aan kan vragen, als ook een veiling van kunstwerken van kunstenaars uit het dorp. De opbrengst gaat, in de vorm van Kerstpakketten, naar gezinnen in ons midden die het financieel moeilijk hebben. Ik heb me daarbij voor het eerst nuttig kunnen maken door me als vrijwilliger te melden bij het inpakken van de dozen. Het was geweldig om te zien hoe snel een groep betrokken bewoners deze klus hebben kunnen klaren. Ook al was het maar een kleine druppel, het is wel de eerste van hopelijk vele die ik aan onze samenleving terug kan geven.
Marloes Lammers. Ik heb ruim twee jaar geleden het Arnhemse achter gelaten om me samen met mijn man weer te vestigen in mijn geboortedorp in de Limburgse heuvels. Ik werk als secretariaatsmedewerkster voor Scarabee Logistic Systems in Maastricht en legt (bijna) alles wat ik zie vast met mijn telefoon. Zou dolgraag een opleiding in fotografie willen volgen en gebruik gebrek tijd als een excuus om dat niet te doen.
*Instagram link: instagram.com/marloes_l
Zo fijn dat je je plek hebt gevonden Marloes! Je bent dan wel uit het oog, maar voor altijd in mijn hart.
Dank je wel Hanneke, dat gevoel is wederzijds.
Weinig dingen die fijner zijn dan het gevoel ’thuis’ te zijn. 🙂
’t sjunste op de welt wat d’r Herjod hat jemaat en vul de rest mer zelver i
Mooi stukje, Marloes!
Kijk, zo simpel kan het allemaal zijn, Marloes, met des te meer betekenis!
Mooi verhaal Marloes!
Wat ben je mooi geland!
Jij en Instagram zijn goed met elkaar verbonden ja, en dat is leuk om te zien 😉
@Hanneke, precies!
@Helma, een goed verstaander…etc..
@Jacqueline, dank je wel
@Huub, luisteren naar je gevoel en je hart volgen,. dan ben je al op de helft.
@Erik, dank je wel
@Jojanneke, het heeft 20 jaar geduurd, maar uiteindelijk was dat het ook echt waard.
@Jöran, dank je wel Jöran, ik doe heel erg mijn best..:)
Heerlijk om te zien dat je jezelf daar weer (terug) gevonden hebt, dat verdien je x
Heerlijk om te zien dat je jezelf daar weer (terug) gevonden hebt, dat verdien je x
Wat een goede beslissing was dat van je, om terug te gaan.. Fijn dat je de rust hebt gevonden in je eigen huis en omgeving. Meer heb je niet nodig! En je foto’s worden steeds sprekender. Mooi om te zien!