Michiel Berger, @michielb
Cijfers zijn soms lekker simpel. 2011 komt na 2010. Maar voor mij was dit jaar ook duidelijk het jaar wat volgde op 2010, als een luide echo.
Ik heb twee verhalen over 2011. Het eerste verhaal gaat over loslaten.
In 2010 werd het bedrijf dat ik ooit mede-oprichtte overgenomen door comScore. Een van de afspraken was dat ik nog enige tijd zou blijven. In 2011 heb ik ervaren dat dit lastiger is dan ik dacht. Meedenken in een bestaande ontwikkeling is iets heel anders dan een ontwikkeling initiëren. Dit jaar heb ik weer een paar keer de beroemde Stanford speech van Steve Jobs bekeken. “Your work is going to fill a large part of your life, and the only way to be truly satisfied is to do what you believe is great work. And the only way to do great work is to love what you do. If you haven’t found it yet, keep looking. Don’t settle.” zei hij.
Ik nam zijn woorden ter harte en belde na de zomervakantie de CEO van comScore op om te melden dat ik wilde vertrekken. Toevallig maakte Steve Jobs op diezelfde dag bekend dat hij terugtrad als CEO van Apple, omdat hij de strijd tegen kanker aan het verliezen was. En een paar weken later, op de dag van mijn afscheidsfeestje bij comScore, stierf Steve aan die vreselijke ziekte.
Het is flink wennen om achter te laten wat ik in al die jaren had opgebouwd.
Het biedt tegelijkertijd de ruimte om verder te kijken, me op andere zaken te richten en vrij ideeën uit te proberen. Heerlijk om niets te moeten, maar gewoon te mogen.
Mijn tweede verhaal over 2011 gaat ook over inspannen en ontspannen. Deze zomer heb ik met mijn vrouw en oudste zoon, 12 is hij, de Alpe d’Huez twee keer beklommen om geld op te halen voor KWF. Alpe d’Huzes heet dat evenement. Mijn vrouw ging hardlopend de berg op, wij fietsend. En het ging erg goed. Mijn zoontje fietste rustig naar boven, onderweg enthousiast aangemoedigd door iedereen langs de kant en op de fiets. “Kom op Menno, klasse man!” Maar het mooiste moment was toch de afdaling na de eerste beklimming. De rust en het vertrouwen waarmee mijn zoon van de berg zoefde blijft me altijd bij. Heerlijk om even niet meer te moeten klimmen, en gewoon te mogen afdalen.
Hieronder het filmpje dat ik maakte van die beklimming en afdaling.
