Suzanne Unck

Veel tijd om dit moment te schrijven heb ik niet, want ze komen zo. Mijn vier vriendinnen die een hoofdrol spelen in mijn moment van 2021. Die avond in augustus was het moment dat ik me iets belangrijks realiseerde.

Op 8 augustus ben ik jarig en ik vier zelden een traditioneel verjaardagsfeest. Veel mensen zijn sowieso op vakantie, ikzelf ook vaak, en de verhouding met mijn familie was altijd ingewikkeld. De afgelopen 12 jaar heb ik helemaal geen contact meer met mijn ouders, broer en zus. Verdere familie heb ik niet (meer). Dit jaar was ik thuis op mijn verjaardag en besloot ik mijn vier dierbaarste vriendinnen uit te nodigen en voor ze te koken.

Mijn vriendinnen kenden elkaar niet of nauwelijks. Ze stammen uit verschillende periodes in mijn leven. M ken ik al sinds we één jaar oud waren. Hartsvriendinnen tot ik op mijn 10e verhuisde. Dat was traumatisch. Maar we bleven ellenlange brieven schrijven, bij elkaar logeren in elke vakantie en betrokken bij elkaars levensperikelen. F leerde ik kennen via het Viva-forum. We schreven allebei in het forum van vrouwen die zwanger waren en uitgerekend in mei 2006. Onze connectie bleek erg sterk te zijn, we hadden intensief contact. Maar het eindigde met een knallende ruzie. Twaalf jaar later kwamen we elkaar tegen toen we met onze bijna brugklassers op dezelfde open dag van een school waren. Onze vriendschap ontwikkelde zich tot een hechte volwassen verbinding. We hebben dagelijks contact en bespreken ons wel en wee tijdens het koken of managen van onze pubers. B was mijn boekhouder, of eigenlijk was het eerst haar vader maar zij ging voor hem werken. We vonden elkaar in persoonlijke ontwikkeling en samen naar concerten en festivals gaan. Tijdens een concert van Kyteman in het oude Tivoli leerde ze haar huidige man kennen. Nu hebben ze drie kinderen jonger dan 5 jaar. Haar jongste is mijn petekind en regelmatig drinken we thee en blazen we stoom af. En ze doet nog steeds mijn boekhouding. Andere B leerde ik een jaar of vijf geleden kennen toen we bij dezelfde hardloopclub zaten. We hadden hetzelfde tempo en matchten op meer vlakken. Samen lopen werd ons ding en we deden allerlei funruns. Zelfs een hardloopweekend in Budapest. En samen op vakantie: naar Texel en Ibiza. Hardlopen, samen lachen, het leven bespreken en wijntjes drinken.

De avond van 8 augustus was voor mij ontroerend fijn. Niet alleen had ik een hartsverbinding met elk van hen maar samen bleken ze ook een enorme match. We aten heerlijk, dronken wijn, deelden lief en leed, lachten en huilden. Grappend dat iemand eigenlijk een film zou moeten maken over onze avontuurlijke levens, onze worstelingen met het leven en onszelf en de moed en het relativeringsvermogen om tegen de klippen op gewoon door te gaan. We besloten dat we dit vaker wilden doen. Het idee om elke twee maanden bij elkaar te komen werd geboren.

Sindsdien is er een levendige appgroep waarin we naar elkaar luisteren, helpen, ondersteunen en met elkaar lachen. En na weer een mooie avond in oktober, staan ze over anderhalf uur weer voor de deur. Ik heb een zesgangendiner voorbereid en ga genieten van de verbinding die ik voel met deze vier bijzondere vrouwen.

Ik wens iedereen fijne feestdagen.