Al weken was het spannend: zou de conferentie doorgaan? Het rommelde al een tijdje door Corona, maar dat leek nog niet echt desastreus te zijn voor de westerse wereld. En vanuit de organisatie van SXSW kwam steeds de boodschap: niets aan de hand. Zelfs de burgemeester van Austin sprak herhaaldelijk dezelfde geruststellende woorden: SXSW zou gewoon doorgaan.
Voor de derde keer ging ik naar Austin in Texas, eerst voor een week naar de onderwijsconferentie SXSWedu en de week erna naar het grote SXSW: een congres en festival voor de creatieve industrie met veel aandacht voor technologie. Al een maand of acht waren we aan het voorbereiden met de veertig onderwijsprofessionals die mee zouden gaan. De eerste week vooral schoolleiders en leerkrachten die met hun eigen onderwijsinnovaties stappen wilden zetten. We organiseerden vooraf sessies om de conferentie voor te bereiden en ze te helpen bij hun vraagstukken. Wat een kans was dit voor hen; velen waren nog nooit buiten Europa geweest.
Vrijdag 6 maart was het zover en arriveerden we (de organisatie) op Schiphol. Een dag eerder dan de deelnemers omdat we ter plaatse ook van alles hadden geregeld: werkbezoeken op scholen, bijeenkomsten, restaurants. Dan hadden we nog even tijd om alles goed af te stemmen. De conferentie zou maandag van start gaan.
Na een lange reis reed ik in mijn huurauto van Houston naar Austin. Op de weg die inmiddels bekend was. Zoveel zin in de komende twee weken; ik kon niet wachten om aan iedereen te laten zien hoe tof Austin is, om ze mee te nemen naar inspirerende sessies, om met ze aan de slag te gaan, de scholen te bezoeken met wie we erg leuk contact hadden en mensen terug te zien die ik inmiddels had leren kennen door de eerdere edities.
Nog een uur te gaan en toen gebeurde het: een bericht van mijn mede-organisatoren. Beide conferenties waren toch op het laatste moment geannuleerd. Neeee…. Mijn hoofd sloeg op hol, maar ik besloot er eerst voor te zorgen dat ik veilig in mijn hotel aankwam. Door vermoeidheid en een jetlag was dat al een hele uitdaging. Ik moest me blijven concentreren op de weg. Nog niet teveel denken.
Maar loslaten kon ik het niet. Ik kon wel huilen. De deelnemers lagen op dat moment te slapen en zouden wakker worden met dit bericht. De koffers stonden klaar, ze moesten vroeg op om naar Schiphol te gaan. Ik kon alleen maar denken aan wat ze zouden voelen als ze de boodschap kregen. Wat een teleurstelling. Met buikpijn en tegenzin zorgden we ervoor dat alles netjes gefikst werd. De deelnemers bleven thuis. En ik vloog maandag weer terug na een weekendje Texas. Dit was het begin van mijn Coronaperiode.
Suzanne Unck (1972) werkt als zelfstandig onderwijsadviseur, houdt van reizen en woont in het bosrijke Huis ter Heide. Haar favoriete citaat is: ‘Learn the rules like a pro, so you can break them like an artist.’ – Pablo Picasso. Ze is ook op twitter te vinden: @suzanneunck.
Foto: Kasia Orlow
