“Knip alles er maar af,” vertel ik half april tegen mijn kapper. Twee weken ervoor zat ik in dezelfde stoel en heeft ze mijn lange lokken (ver tot over de schouders, ruim 8 jaar zo gedragen) naar een lange bob geknipt. Nu zit ik er weer en wil ik mijn haren superkort geknipt hebben. Want ik word kaal. Ik heb […]
Knip alles er maar af Lees verder
Een gezin van twee dat zijn wij, mijn man en ik. Maar het voelt nooit als twee, want altijd zijn er mensen in en om het huis. Cliënten in de praktijk. Vrienden die langskomen. Een buurman die iets komt lenen en een hapje mee blijft eten. Altijd is er aanloop en is het huis vol levendigheid. Kinderen stonden niet op
Als het even kan vermijd ik auto rijden. Ik hou er niet van en ben er niet goed in. Na een uur rijden ben ik klaar, lange ritjes probeer ik altijd te vermijden. Ik woon op loopafstand van de stad en de benenwagen is mijn favoriete vervoerstransportmiddel. Mijn lief is voorstander van de fiets en het openbaar vervoer. Kortom lange
Judith Huinink 21 oktober 2016 Daar sta ik dan, in een zaal vol met mensen. Ik sta in de spotlight omdat ik de aankondiging mag doen bij het concert van Wibi Soerjadi in De Nieuwe Hommel, Arnhem. Een event dat ik samen met een buur(t)man in 3(!) weken tijd heb georganiseerd. De verkoop startte op maandag en op woensdag, 3
Na lang denken en veel gebeurtenissen de revue te laten passeren ga ik dit jaar mijn moment vertellen kort en krachtig, want zo gebeurde het ook in het echt. We zijn samen in de kamer. Mijn klant ligt op tafel. Een zacht muziekje staat op. Ik pak haar arm vast en stel een vraag… POW! KNAL! BAM!!WAT GEBEURT HIER!?PEEEEEEUUUUWWW! Judith,
2013 Stigma, onwetendheid en oordelen Met een brok in mijn keel en tranen over de wangen sta ik voor mijn klas. Ik geef een presentatie over immunodeficiënties en ik kom bijna niet uit mijn woorden. De klas vraagt mij of het goed met mij gaat. Ik merk dat de tranen niet van verdriet zijn, maar van woede en onrecht. Onrecht
2012 een jaar vol lichtpuntjes Hoe zoet kan bovenstaande klinken? Hoe euforisch? Niemand kan een jaar vol lichtpuntjes hebben denk ik altijd als ik zoiets lees… en toch ga ik het nu zwart-op-wit op papier zetten. 2012 werd mijn jaar vol lichtpuntjes. Nog nooit heb ik zó uitgekeken naar het starten van het nieuwe jaar als vanuit 2011 naar 2012.
